354

๐ คล้ายสนิมเริ่มกินเกาะ
รุมบ่มเพาะพูลสะสม
คอยกัดกินให้ระบม
ท้ายต้องซมล้มละลายฯ

๐ หากไม่คิดจะรักษา
เยียวยาให้หายขาด
อาจจะหมดโอกาส
ต้องพินาศลงสักวัน ฯ

๐ ยาดีนั้นมีแน่
ได้แก่ความยุติธรรม
อย่าเหลิงลมจนถลำ
บาปกรรมจะตามทัน ฯ

๐ เสมอภาคกันทุกคน
มีหรือจนควรเท่าเทีนม
อย่าเอนเอียงแบ่งเสี้ยม
สิทธิ์เต็มเปี่ยมทุกผู้นาม ฯ

๐ ที่ทำอยู่ปัจจุบัน
ดูว่ามันไม่เข้าท่า
เอียงข้างเห็นตำตา
บางพวกหนากลับลอยนวล ฯ

๐ ทำร้ายคนชัดเจน
ภาพเห็นเป็นหลักฐาน
ลอยนวลไม่จัดการ
รัฐบาลไม่เป็นธรรม ฯ a

353

๏ มีคำถาม อยากรู้.......................ตามมา
พี่เทือก ขึ้นวอหนา.......................เพราะลิ้ม
แล้วท่านมาร์คน้องยา..................นั้นละ ใครฤา
อุ้มโอบ ดันก้น ยิ้ม.......................อยู่ข้าง หลังเธอ ๚

๏ อย่าบอกนะ ว่าลิ้ม....................คนเดียว
เอื้อนเอ่ย อาจมีเสียว....................ข่มยิ้ม ( อมยิ้ม )
วานน้องพี่ อย่าเทียว....................พูดส่ง เดชนา
หลายท่านเลยแหละซิ้ม................ถูกจ้อง จองจำ ๚

๏ โฆษกมาร์ค ตอบด้วย...............เถิดเอย
รอท่าน มาเฉลย..........................อยากรู้
เหตุใดเงียบ จังเวย......................น่าแปลก จริงนอ
ขนเพชร ปิดปาก อู้......................บ่ได้ หรือไร ๚–

352

๏ นั่นคือทาง ถูกต้อง.................ควรทำ
เลิกป่วน เลิกสร้างกรรม.............เลิกประท้วง
คิดตั้งพรรค อย่าอำ............,......กันเล่น เชียวนา
ไม่อยาก ลาบละล้วง..................น่าปลื้ม หากจริง ๚

๏ เดินตามแนว กฎบ้าน..............มีมา
ชาติสงบ แน่แหละครา...............บัดนี้
ได้รับเลือก จากประชาฯ.............ส่วนใหญ่ เมื่อไร
คำตอบ จึงบ่งชี้.........................รับได้ สบายใจ ๚

๏ เป็นข่าวดี รับเช้า...................รุ่งอรุณ
มารกลับตัว หลังหมุน................เปลี่ยนหน้า
หยุดซะเถอะ ใครหนุน...............หลังอยู่ พอนา
กลับสู่ ความจริง ถ้า...................รักบ้าน เมืองจริง ๚–

351

๏ แม้รู้สึก เมื่อยล้า......................เพลียใจ
เบื่อนักการเมืองไทย...................ปากร้าย
ผีเจาะปาก หรือใง......................พูดมาก จริงนอ
ทำไม่เป็น ก็ป้าย..........................ผิดให้ ทักษิน ๚

๏ อยากเป็นใหญ่ แต่ไร้...............วิสัยทัศน์
เป็นหุ่นไม้ เทือกจัด.....................ชักให้
ตากลิ้งกรอก ปากถนัด..................กัดจิก นักแล
เป็นเอก โวหาร ใช้.......................ธาตุแท้ มักกะสัน ๚

๏ ความสามารถ แค่ต้น...............หางอึ่ง
ความอยาก กระสันจึง.................ลื่นด้าน
ความอายหมด มิคำนึง...............ชาติล่ม ช่างเฮย
ความเสื่อม จึงเยี่ยมบ้าน..............สำนึกรู้ ใหมเอย ๚–

350

๏ ทำตัวอย่าง ชัดแจ้ง...................ให้เห็น
อย่างสงบ ไร้อาวุธเป็น...................อย่างนี้
แดงเด่น ดั่งเดือนเพ็ญ...................ทั่วแผ่น ดินนอ
หลายอย่าง ล้วนบ่งชี้.....................ทั่วถ้วน กระบวนความ ๚

๏ ไร้คำหยาบ ก้าวร้าว...................บิดเบือน
ดูสง่า หมู่ชนเหมือน......................พี่น้อง
คราเยื้องย่าง ดินเสทือน.................เลื่อนลั่น เพื่อนเอย
ทวงสิทธิ์ ที่เรียกร้อง.....................สู่พ้อง ผองไทย ๚

๏ แดงเถือก ทั่วแผ่นดิน...................แผ่กว้าง
เคยส่งเสียงให้ เหล่าร้าย..................ได้ยิน
สงบสุข เคยอยู่กิน...........................มารกลับ ผจญแล
ตกต่ำ ดั่งเมืองร้าง..........................น่าเศร้า จจิงเอย ๚–

349

๐ เมื่อก่อนนั้น นานมา กล้าใส่เหลือง
จนเป็นเรื่อง ปรกติ มิกระดาก
มีหลายตัว ซื้อไว้ จำนวนมาก
สลับฉาก สลับวัน ใส่กันไป ฯ

๐ พันธมาร ปรากฎตัว เหลืองมัวหม่น
ด้วยมีคน ชอบแอบอ้าง เข้าข้างตัว
เสื้อเคยใส่ สีเคยชอบ จึงหมองมัว
รู้สึกกลัว ไม่กล้าใส่ ให้เสียดาย ฯ

๐ กลัวเขาว่า จะเป็น เช่นพันมิตร
จึงตะขิด ตะขวงใจ ไม่กล้าสวม
วีรกรรม หลายอย่าง ที่รวบรวม
ถ้าไม่บวม ก็บ้า น่ากลัวจริง ฯ

๐ เก็บใส่ตู้ ล๊อคกุญแจ ไม่แลแล้ว
มาเปลี่ยนแนว เป็นแดง แต่งบ่อยครั้ง
รุ้สึกดี เมื่อเห็นเพื่อน หลายคนยัง
มาใส่มั่ง สีแดงจ้า น่าชื่นใจ ๚

348

๐ มาตรฐานสองชั้น
พรรคพวกกันไม่ผิด
ทำได้ช่างไม่คิด
กลับปกปิดความจริง ฯ

๐ หลายหลายเรื่องราว
หลายคราวที่เจอะเจอ
มาตรฐานที่พลั้งเผลอ
เอียงจนเกร่ออึดอัดใจ ฯ

๐ ละอายใจบ้างใหม
ที่ทำไปไร้จุดยืน
ความสงบยากกลับคืน
หากยังฝีนเสียงประชา

347

๏ จริยธรรม พร่ำว่า เคยด่าเขา
กลับย้อนเข้า ตัวสิ้น กลิ่นสาบเหม็น
นโยบาย อีกเล่า คิดไม่เป็น
พวกมีเส้น เหนือคน จนเคยตัว ๚

๏ กระเหี้ยนหือ เลียปาก อยากจะเป็น
เพียรซ่อนเร้น เกมส์กล จนเลอะเลือน
เศรษฐกิจ ของชาติ สั่นสะเทิอน
มิแชเชือน ด้วยอยากได้ ใคร่จะเป็น ๚

๏ ความสามารถ ที่มี นี่น่าคิด
เห็นประดิษฐ์ วาจา น่าฉงน
กลับไปมา ในอ่าง ทางเวียนวน
กับผู้คน รู้ทัน มันลิเก ๚

346

ด้านได้ อายอด ปดโป้
ทอล์คโชว์ ลีลา ลื่นไหล
ปล้นแปล ประชา ธิปไตย
เป็นไป อมาตยา สมสู่

สมรู้ ร่วมคิด พันธมิตร
ผูกติด ก่อการ ร่วมสู้
รัฐประหาร แปรรูป ให้รู้
ยืนอยู่ แอบอิง เผด็จการ

เหลืองแดง ถูกแบ่ง แจ้งชัด
ปฏิวัติ อำนาจ บริหาร
เหลืองเขียว เกี่ยวข้อง เบิกบาน
ประจาน ด้านได้ อายอด

ทรยศ ต่อชาติ ประชา
อวดกล้า ท้าทาย เป็นกบฎ
ขัดต่อ นิติธรรม กำหนด
จึงหมด ศักดิ์ศรี รัฐบาล ( ประชาธิปไตย )

345

๐ กลายเป็นtalk of the townคำกล่าวนั้น
เขาพูดกัน ดังทั่วเมือง เรื่องด้านได้
แหมอายอด รับประทาน ประจานใคร
คำโบราณ ว่าเปรียบไว้ ได้ยินมา ฯ

๐ ตรงประเด็น เห็นประจักษ์ ดูชัดเจน
ใช่พูดเล่น เพียงสนุก ปลุกสนาน
เหล่าเสนา อำมาตย์ ท่านสำราญ
เทพประทาน ตำแหน่งให้ ได้ครอบครอง ฯ

๐ กว่าจะมา ถึงวันนี้ มีลูกเล่น
หลายประเด็น น่ากังขา ว่าไม่ซื่อ
สมคบคิด พันธมาร ชาวบ้านลือ
เข้าร่วมมือ ป่วนประเทศ เหตุวุ่นวาย ฯ

๐ ด้านถึงได้ อายก็อด หมดโอกาส
น่าอนาถ ยิ่งนัก พักตร์คมขำ
ข้างในนั้น กลับด้าน ทั้งใจดำ
การกระทำ เพียงสร้างภาพ ทราบทั่วไป ฯ

๐ คารมดี มีโวหาร วิจารณ์เขา
ตัวเองเล่า เป็นยังใง รู้ใหมหนา
ชาวบ้านเริ่ม บ่นว่า เอือมระอา
หานำพา ใส่ใจ ไม่ฟังความ ฯ

344

ทางออกคือทางเข้า......... การเมืองเราใช่ทางตัน
นิรโทษอภัยกัน..............ทางที่สั้นก็ยืดยาว


ทางเข้าทางออกนั้น...............ทางเดียว กันเฮย
เปิดประตูแลเหลียว.................รอบด้าน
ประตูปิดหวาดเสียว................แมวตบ
ฤๅพี่คิดเปิดบ้าน.....................ไล่ต้อนแมวหนู

343

นิรโทษ โปรดเข้าใจ คือกรรมใด ใครกระทำ
รู้ผิด คิดชิงนำ เหล่าอธรรม กรรมตัดรอน

๐๐๐ทำผิดรู้แก่ใจ นิรโทษ
กรรมกอหวังประโยชน์ ตนผิด
เขียนขอรอทรงโปรด กฏหมาย
เสื่อมหายอาญาสิทธิ์ ปิดประตู.ตาย

342

อันเรื่อง รัฐประหาร เค้ารู้กัน มานานแล้ว
ชนะ ไม่ต้องแจว แต่แพ้แล้ว ต้องรีบไป

ชนะ เขียนกฏหมาย สั่งการได้ ไปอย่างไร
ยกโทษ ตัวเองไซร้ เค้าทำกัน ทั้งนั้นครับ

ที่พูด ถึงตอนนี้ เป็นเรื่องที่ ยกโทษกับ
คนที่ โดนบังคับ ถูกติดกับ พักการเมือง

ให้กลับ มาช่วยชาติ ช่วยเก็บกวาด ทั้งแดงเหลือง
ทำนุ บำรุงเมือง พาชาติไทย ให้ร่มเย็น

341

กาพย์ห่อโคลง โยงยาก ลำบากคิด
หัวหางปิด ติดต่อ ยิ่งท้อถอย
สู้ผัดไท ห่อไข่ ใส่เส้นน้อย
ยังอร่อย ไม่ยาก เหมือนห่อโคลง

จะร่วมกอบ ร่วมกู้ ดูให้แน่
ปัญหาแท้ ไม่ใช่สี ที่ประสงค์
รื้อระบบ ล้างระบาย ให้ถูกธง
ล้มมันลง พวกริ้นเหลือบ ที่เคลือบแคลง

340

ก็ใครใช้มารบ ควรสยบที่นั่นก่อน
ใครใช้ให้ราญรอน แล้วจะถอนคดีความ

บ้านเมืองเคยร่มเย็น กลับทุกข์เข็ญแดงสยาม
ยุบสภาน่าทำตาม วิกฤติยามใครจะทำ

ต้องรออีกเมื่อไร หรือรอใครกินพุงหลาม
อ้าอ้างไม่สวยงาม ก็มาตามรัฐธรรมนูญ

จัดการให้เสร็จสรรพ คนขานรับไม่สิ้นสูญ
เศรษฐกิจควรเพิ่มพูน เลิศจำรูญศิวิไลย์

339

นิร โทษก่อนกล้า ควรทำ
จงอย่า ฝืนกลืนคำ กล่าวอ้าง
การเมือง เรื่องเคยจำ มาเก่า(นาน นม)
จงอย่า เก็บมาล้าง เข่นแค้น กันเลย


นิร โทษกรรมเก่า อยากจะเฝ้า ขอวิงวอน
ฝากไว้อุธาหรณ์ ความเดือดร้อน จักบรรเทา

ความผิด คิดขัดแย้ง เรื่องแก่งแย่ง แบ่งเราเขา
รบกันอย่างมัวเมา เลือดไทยเรา สาดกระจาย

เหลืองป่วน แดงก็ซ่า ออกมากล้า ทำท้าทาย
กำลัง นำมาใช้ ปล่อยคนไทย ฆ่ากันเอง

ต่างกรรม ต่างวาระ ฝ่ายชนะ ก็ข่มเหง
ฝ่ายแพ้ ก็นักเลง ทำเป็นเก่ง ไม่ยอมกัน

สุดท้าย ตายซ้ำซาก ปากต่อปาก พูดเล่าขาน
เล่นกัน ไปนาน นาน เหลือขอทาน อยู่เต็มเมือง

บ้านเมือง ไม่สงบ คนอยากจบ ลบแดงเหลือง
ออกไป ให้ไกลเมือง ความฟุ้งเฟื่อง จักคืนมา

ความผิด ไม่เด่นชัด อย่าตามกัด กันเลยหนา
ยุบพรรค กันหลายครา แต่คนน่ะ ไม่สมควร

ธรรมนูญ ถ้าแปลกๆ ก็ควรแยก มาสอบสวน
แก้ไข ที่สมควร ให้สอดคล้อง ปรองดรองกัน

เฮียมาร์ค เคยเรียกร้อง ปากกู่ก้อง ร้องเรียกขาน
สมชาย สมัครพลัน สมัยนั้น ยุบสภา

อำนาจ ตอนนี้ได้ มาอย่างไร คนกังขา
โอกาส คราวนี้นา อยากบอกว่า น่ายุบจัง

วิกฤติ คือโอกาส อย่ากลัวพลาด พ่ายแพ้เขา
อำนาจ ในมือเรา ไม่เทียบเท่า ของปวงชน

คืนเขา ให้เลือกใหม่ แล้วทำใจ อย่าสับสน
ชนะ เป็นยอดคน พ่ายแพ้พ้น อย่าท้อใจ

วันนี้ อยากหยุดรบ เข้ามาพบ กันได้ไหม
คุยกัน อย่างเปิดใจ ด้วยหัวใจ ไทยกันเอง

เริ่มต้น กันอีกครั้ง ให้ทุกอย่าง กลับมาเจ๋ง
อาญา อย่ากลัวเกรง ใครผิดอยู่ รู้ๆกัน

ยกให้ เรื่องการเมือง ช่วยปลดเปลื้อง ให้สุขสันต์
อาญา ขอละกัน ความผิดนั้น ควรต้องยอม

กลับมา ช่วยกู้ชาติ ร่วมบทบาท กันหล่อหลอม
สร้างชาติ คงต้องยอม ถอยหนึ่งก้าว เอ้าเริ่มเลย

338

“ศพ” ที่พบ พบที่ไหน บ้านใครหนอ ?
“ศพ” ยังรอ เตาเผา มาเผาผี
“ศพ” ตำตา ตำใจ“แม่” ที่แสนดี
“ศพ” ท่านนี้ ... ป่านฉะนี้ .. เคว้งคว้างใย ?

ผลพิสูจน์ แตกต่าง เป็น 2 ผล
ไม่จำนน ต่อผล คนสงสัย
คอหักหรือ คอไม่หัก จักอย่างไร ?
ล้มฟาดไป เสีย...วันไหน หรือ วันนั้น

ส่งข้อความ “คิดถึง” ตรึงดวงจิต
แด่ผู้สาว คู่คิด มิตรคู่ขวัญ
ความคิดถึง ฝากก้อนเมฆ ในฉับพลัน
กะทันหัน ไม่ทันกลับ ไปบอกเอง

จะอย่างไร ขอให้ ท่านเป็นสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ ยกโทษให้ ... ใครข่มเหง ..?
เพลงแห่งบุญ ถึงท่อนสุด หยุดบรรเลง ...
ขอคนเก่ง อย่าน้อยใจ จงไปดี ..

337

ขึ้นกับว่าคำถามนี้ใช้ที่ไหน
ปฏิบัติเพื่อใครใช้ประสงค์
ผู้ปกครองย่อมครองกฏความมั่นคง
เพื่อดำรงสถานะมีละเว้น

ไม่มีหรอกเท่ากันชั้นสังคม
ฟังแต่ลมปากเป่ามองไม่เห็น
ไม่มีหรอกคนต่ำเตี้ยตั้งกฎเกณฑ์
สุดท้ายโทษกรรมเวรจึงเป็นไป

336

เป็นรัฐบาล ทหารนิยม ชื่นชมนัก
เป็นที่รัก ของป๋า... เกษมสันติ์
เป็นโชคดี หรือโชคร้าย ลองทายกัน
มินานวัน ก็คงเห็น เป็นอย่างใด

อาจจะเป็น เช่นนายก ที่ผกผิน
ต้องเที่ยวบิน ดังวิหค ตลกไหม
เหมือนกงกรรม เป็นกงเกวียน หมุนเวียนไป
ประเทศไทย ใครดีเด่น จะเป็นภัย

สัจธรรม แห่งอำนาจ อาจหลงตน
ประชาชน ต้องตายก่อน ใช่ไม่ใช่
ที่เจ็บปวด ริมถนน ก็จนใจ
ความเป็นไทย ใจเป็นธรรม จำต้องทน

335

ความเป็นธรรม และเป็นไทย มีไหมหนอ
เขาร้องขอ ความเป็นจริง ที่ปกปิด
พลทหาร อภินพ จบชีวิต
อภิสิทธิ์ จะต้องจบ อย่างใดดี

ยุบสภา หรือลาออก บอกได้ไหม
หลังแก้ไข รัฐธรรมนูญ ถ้าบุญมี
อาจถูกไล่ โดยทหาร บานบุรี
หรือบางที.. .... หยุด หายไป ( น่าใจหาย ไม่อยากคิด )

ต้องเที่ยวจร นอนหมอนหมิ่น ถิ่นทหาร
เป็นรัฐบาล เผด็จการ หรือไฉน
อย่าปล่อยราษฏร์ ร้องเรียกหา ประชาธิปไตย
หลายศพไทย รอส่วนบุญ คุณอย่าลืม

334

“คำแก้ต่าง” สมัยนี้ ควรมีครบ
ต้องสมทบ ครบตาม ความเสียหาย
อย่าส่งเสียง เอะอะ.. ดะ .. โวยวาย
เพื่อทำลาย บรรยากาศ สาดประจาน

“คำแก้ตัว” ไม่ติดขัด ต้องชัดแจ้ง
มุ่งชี้แจง หมัดเด็ด เสร็จหลักฐาน
โวหารดี วาทีเด่น เน้นหลักการ
หยุด ... ฤาษี - แปลงสาร ... การจำแลง

“ถือสัจจะ” จริงใจ ในคำพูด
ต้องพิสูจน์ ความนัย ให้แจ่มแจ้ง
หากผิดพลาด ประการใด ให้สำแดง
หยุดตะแบง แสร้งตะบัน ปั่นประชา

ผู้ใดกล่าว แต่ความจริง ... “วาจาสิทธิ์”
ต้องไม่เห็น “ผิดเป็นชอบ” สาบาน ... กล้า
ยืนอกผาย ไหล่ผึ่ง ตรึงกายา
มีสัมมา ทิฐิ เพ่งพิศเชาวน์

ประเด็นที่ ... ผู้สงสัย ...ถามย้อนศร !?!
เสมือนพร อันประเสริฐ เปิดความ “เขลา”
ทุกปัญหา มีทางออก บอกทางเข้า
“คำบอกเล่า” ใช่ “ข่าวลือ” หรือ “มุสา” ... !!

มีคนบอก ว่าเขา “เจ็บ” เขา “ทุกข์ ... เศร้า”
มีคนบอก ว่าเขา “เหงา” เขา “อ่อนล้า”
เขา “ร้องไห้” เป็น “สายเลือด” และ “น้ำตา”
ใยกล่าวหา ... ว่าพวกเขา “ไม่รักดี”

ภาพมันฟ้อง ว่าเขา “แรง” เขา “เลวร้าย”
เกินบรรยาย คุณ “ยิง” เขา ... เขา “วิ่งหนี”
ในบางมุม เขา “แสนถ่อย” ไล่ “ทุบตี”
คุณรุมปรี่ “กระทืบเขา – ล้มทั้งยืน”

คลิปบางคลิป เห็นเขา “จุด” เขาจะ “เผา”
ถ้าเขา “เผา” ย่อม “ตาย” ด้วย มิอาจฝืน..
เหตุใดเขา ไม่กลัว “ไฟ” ไม่กลัว “ปืน”
ที่พวกคุณ ขู่ “จ่อยื่น” ลั่น “กระจาย”

ออก “หมายจับ” แล้ว “จบ” – “จับ หมด ไหม” ?
เขาชดใช้ ตามตัวบท แห่งกฎหมาย
คุณคุยเฟ้อ หาเรื่อง เปลืองน้ำลาย
เขากลับกลาย ต้องหุบปาก มันมากไป... ?

ผู้ปกปิด “ความเท็จ” เก็บ “ความลับ”
เล่น “ตบทรัพย์” กับความจริง เคยรู้ไหม …?
“สวรรค์ในอก” ... ส่วน “นรก - อยู่ในใจ”
และสิ่งที่ ฆ่าไม่ตาย คือ “ความจริง” ...!!!....

333

๏ ไทยปะเทศ ลูกขึ้ง...........ครึ่งไหน
ใครหนึ่ง ครึ่งลูกใคร...........ต่อแต้ม
แต้มต่อ ต่อรองไหม...........ได้เสี่ยง
เดี้ยง-ไซ่แห้ง-ยิ้มแย้ม........ปากแห้งไส้โหย

๏ โซ้ยให้กาซิ ไส้..............หมดพุง
มุงพจน์ พจนารถมุง............แข่งเผ้า
ข้าวแพง หมากยาก ลุง........ขากเย่า เขย่าฮา
ข้าวยาก หมากแพง เจ้า.......มั่วเม้าเอามัน

๏ อัน'เมา' เมาเหล้า เล่า.......ไข้เมา
ข้าวใหม่ ปลามันเผา............กับข้าว
ก้าวขับ-รถ-รสเกา...............เหลานั่น
run เน่า เหล่านั้น จ้าว..........บอกใบ้ใบลาน

๏ voice ท่าน หวานถ้อย-ม...ธุรส
โทษรุ บุราณ หมด..............คอกล้อม
ค้อมหลอก เลือกแต่พจน์.....เสนาะ
เสาะนะ พูดจาน้อม.............นอบให้ใครหลง

๏ โคลงไหลลื่น น้ำท่วม.......ทุ่งนา
ท่านุ่ง-ห่ม สูตรหนา.............ศักดิ์หนี้
ซี้หนัก ซักนี่ มา.................ค้านซัก
คักซ่าน ฮา มุขจี้................ยุคนี้'รักเธอ'-ประเทศไทย บารนี

332

ทะเลาะเบาะแว้งอยู่...........ทุกวัน
ได้อะไรบ้างฉัน................ใคร่รู้
ประเด็นที่สำคัญ................ทางออก
บ่พบฉะนั้นก็สู้..................อย่าได้ทะเลาะเลย

ควรหันหน้าเข้าพูด.............คุยกัน
การเผชิญหน้านั้น..............อย่าให้
ทางออกที่สร้างสรรค์.........ร่วมถก
สันติก่อเกิดไซร้...............ขัดแย้งคลี่คลาย

331

๏ พอ...ดี....ที่พ่อว่า-คือ-พอดี
ไม่พอ...ไม่ดี...นี่-หนี้-หรือ คือ-ตรรกะ
พอแค่นี้...พอแค่นั้น...มันแค่ไหนล่ะ
ให้แค่พอดีนะ...แล้วใครวะ...ขอได้ขอดี

๏ ให้เป็นคนดี...ไม่ให้เป็นคนเลว
ธุรกิจล้มเหลว...ขอไม่ได้...ใครเลววะนี่
ให้เขาซี...ที่เขาขอ...แง่มแง่ม...ขอกู้หนี้
ขอของฟรี...ดีที่ไหน...ของไม่พอ--ก็แย่งกันฮา บารนี

330

๐๐๐สิทธิเสรีภาพ ทราบซึ้ง
ชาติไทยรักเป็นหนึ่ง แน่แท้
ประชาธิปไตยจึง ควรคู่
ครองไทยโดยธรรมแก้ รัฐธรรมนูญสี่ศูนย์คง

๐๐๐ลบล้างประวัติศาสตร์ ชาติไทย
เผค็จการกฏหมายใด ให้เลิก
เพื่อประชาธิปไตย เต็มร้อย
สันติสุขศุภฤกษ์ บานเบิกขบวนธรรม

329

แม้อยู่คนละข้าง.................ฟากฝั่ง
แต่มิได้ชิงชัง.....................โกรธแค้น
สองฟากฝั่งคงยัง................แดนถิ่น สยามนา
เลือดรักไทยบ่แข้น.............ขอดข้นเท่ากัน

การเมืองเรื่องขัดแย้ง............ถกเถียง
ต่างก็มีสิทธิ์เสียง.................จะใช้
กติกาขอเพียง....................ยึดมั่น
ประชาธิปไตยจะได้.............ไม่ไร้ความหมาย