395

พระมหากษัตริย์ ตรัสไว้ ให้ได้ตรอง
เราจะครอง แผ่นดิน โดยธรรมฯ นั้น
เพื่อประโยชน์ ของผองไทย ได้ทั่วกัน
ชั่วลูกหลาน สำราญ แต่นานมา

ที่ไหนทุกข์ เสด็จไป ได้ป้องปก
เหล่าพสก นิกร ทุกหย่อมหญ้า
ต่างพร้อมใจ ถวายสัตย์ ปฏิญญา
จะเทิดองค์ กษัตรา กว่าสิ้นลม

ผู้อาสา ผ่านเข้ามา รับใช้ชาติ
น้อมโอวาท ท่านมาใช้ ให้เหมาะสม
ปกครองบ้าน บริหารเมือง เรืองอุดม
ราษฎร์นิยม ก็สุขสันต์ ทั่วกันเอย

394

ประวัติศาสตร์ อาจมีลาดชัน ผ่านผันทุกรอยต่อ
หมุนเป็นกงล้อ ถักทอเป็นเรื่อง บ้านเมืองมีหลักฐาน
แสงสุริยะ จะนฤมิต ทุกทิศบริวาร
แสงรัตติกาล ขานขับพัสถาน ฟ้องผ่านทุกภูมิตรัย

หลักการปกครอง ของแผ่นดินใหญ่ ใจเอกราช
ทุกข้อพิพาท คลาดทุกพิภพ จบทุกสมัย
หากจะวิบัติ ต้องซัด ... ที่วิบาก กระชากทุกหัวใจ
ไทยไม่รักไทย ไทยจึงเป็น "ทาส" อำนาจสห-มาร

หลักอุปโลกน์ โลกอิสระ ประชาทุกภาคส่วน
ควรหรือไม่ควร ดีหรือไม่ดี ต้องมีความกล้าหาญ
รวมใจเป็นหนึ่ง ขึงต้องรู้จบ สยบทุกตำนาน
เปลี่ยนจากนิทาน สานให้เป็นจริง ตรงดิ่งเข้าเส้นชัย

ผู้ใดมีอำนาจ แต่ขาดคุณธรรม คือผู้นำบนปากเหว
เทียนที่โชนเปลว หลอมเหลวไปช้าช้า เพราะน้ำตาเทียนยังไหล
ไหลจนหมดแท่ง แรงปลายเริ่มแผ่ว จบแล้วซึ่งเปลวไฟ
จะหวังอำนาจใด หยุดยั้งความตายนั้น นั่น.....คือนิทาน !!!

393

มือ "เชือด" ไก่ ใหญ่เขื่อง เรื่องปลิ้นปล้อน
ย่อมกะล่อน ซ่อนเงื่อนติด ผิดปกติ
เล่ห์ลวงล่อ ฉ้อฉน ขั้นชำนิ
อุตริ-มนุสธรรม หนอ ... กรรมการ

ใช้กระสอบ ครอบไก่ ไว้ในเล้า
กลัวไม่เฉา เผาสุม...สนุกสนาน
ไก่บางตัว ร้อนตาย จึงวายปราณ
ไก่รอดกร้าน ชาญฉลาด มองขาดมุม

อยู่นิ่งสงบ เพื่อสยบ ความเคลื่อนไหว
ทำสุ่มไก่ ไม่ให้ขยับ กลับสุขุม
มือ "เชือด" ไก่ ตายใจ มาเปิดสุ่ม
ไก่ตะลุม ....มะรุมมะตุ้ม ...ตะลุมรัว

แปลกแต่จริง !! มือเชือดดิ้น สิ้นมาดโฉด
ร้องครวญโอด โดดจับสุ่ม มาคลุมหัว
คน "เคย" ใหญ่ ... พ่ายไร้ ... ไก่ "ไม่" กลัว
เจ็บร้อนตัว ... อยู่ในสุ่ม ... กลุ้มและอาย

392

ที่วุ่นวาย วายวุ่น คุณคุณรู้
รัฐขึ้นสู่ อำนาจได้ เพราะใครหาม
ประชาชน มองเห็น เป็นใครทำ
จะหาความ สามัคคี ได้ที่ใด

สุขสงบ สันติ นั้นมิยาก
นายกมาร์ค แก้ผิด คิดทำใหม่
ชาติจะอยู่ รอดได้เพราะ ประชาธิปไตย
พี่น้องไทย เมื่อยอมรับ ปรับเข้าหากัน

เกิดมาจาก คนผิด คิดหรือว่า
ชาวประชา จะร่วม สมานฉันท์
เฝ้าปิดหู ปิดตา ประชาทัณฑ์
คงสักวัน ระเบิด เกิดจราจล

ไม่เคยมี แดงเหลืองขาว แต่เก่าก่อน
เพราะถูกบ่อน ถูกต้อน ซ้อนสับสน
แก้ปัญหา ที่ปัญหา ปัญญาชน
พาชาติพ้น ภิบัติภัย ได้แน่นอน

391

ปรส. เขายายเที่ยง เบี่ยงบ่ายหนี
สนธิมี คำร้อง ก็ป้องเขา
หากพัวพัน ปชป. ขอบรรเทา
กับคนเก่า ปปง. ล่อรุนแรง
การฝื้นฝอย หาตะเข็บ มันเจ็บลึก
ความรู้สึก รากหญ้า น่าหยะแหยง
ยุติธรรม หาไม่ได้ ใช้ตะแบง
การกลั่นแกล้ง แบ่งฝ่าย ให้แตกกัน...

390

ต้นไม้พิษ ติดผลไบ ก็ให้พิษ
ไม่มีผิด คมช. ก่อรัฐประหาร
เริ่มต้นผิด ติดต่อ ที่ก่อการ
ล้มรัฐบาล ประชา ธิปไตย
นับเริ่มต้น เสียหาย ทำลายชาติ
ขาดสามารถ แข่งข้น โลกทันสมัย
สร้างกฎหมาย องค์กรกลาง อย่างตั้งใจ
สืบทอดใช้ อำนาจ อำมาตยา
ปปช. กกต. ต่อบางศาล
กระบวนการ จัดตั้ง สั่งได้หนา
แบ่งชนชั้น ชัดเจน เห็นกับตา
ถูกพวกข้า ถ้าเอ็งผิด คิดได้ไง
ความยุติธรรม เมืองไทย เมื่อไม่มี
พระ เณร ชี ไม่มี่ศิล ถูกหมิ่นไหม
มีอำนาจ ขาดธรรม จำใส่ใจ
ไม่ว่าใคร ไร้ธรรม กรรมตามทัน
ปปช. ก่อกรรม ทำอีกข้าง
หาข้ออ้าง กล่าวหา มันอาถรรพ์
พวกตัวผิด ปิดไว้ ไม่ทำกัน
ปล่อยเลยวัน หมดเวลา อายุความ....

389

สองระบบ พบเห็น เล่นไปเถิด
มันจะเกิด กลียุค ปลุกเรียกหา
ของผู้มี อำนาจ อำมาตยา
กดรากหญ้า ท้าทาย คล้ายทาสมัน
สักวันหนึ่ง ถึงมือเปล่า เขาก็รู้
ลุกขึ้นสู้ กับอธรรม ถูกหยามหยัน
ให้รู้เห็น เป็นไง ก็เป็นกัน
ถึงวันนั้น ท่านอำมาตย์ อาจเสียใจ....

388

ณ.บัดนี้ เสมือนมี สองระบอบ
คือนอกกรอบ และในกรอบ สองมาตรฐาน
เมื่อโลกเรา ไร้พรมแดน แสนหลักการ
รัฐบาล ติดขอบเขต เหตุผลเพี้ยน

อนุรักษ์ นิยม ผสมทุน
จึงว้าวุ่น กับอำมาตย์ ลืมบทเรียน
ครั้งสังคม นิยม อ่อนๆ ต้อนวนเวียน
มิอาจเขียน ประวัติศาสตร์ ให้ซ้ำรอย

ไม่คิดกล้า รู้คุณค่า ประชาธิปไตย
จึงหลงไหล ในฝ่าครอบ ชอบใจพลอย
เป็นกบใหญ่ ในกะลา พารอคอย
แม้นปลดปล่อย ไปไม่เป็น เช่นห้อยโหน

คิดนอกกรอบ จึงว่าผิด ติดกฏหมาย
กฏทั้งหลาย ร่างกำหนด ให้เล่นโขน
มวลชนสร้าง คนแปลงร่าง เยี่ยงอย่างโจร
จึงจับโยน กติกา ประชาธิปไตย

387

มัวปิดหู แล้วหลับตา อ้าปากค้าง
รู้เสียบ้าง โลกเขาไป ไกลมากแล้ว
อยู่อย่างหลง คงเพลินเสียง วังเวงแว่ว
รักนายแม้ว หริอนายมาร์ค ฝากให้คิด

รักตัวตน คนที่ต้อง ร้อนหนาวเย็น
คนที่เป็น อารยะชน แดนศักดิ์สิทธิ์
ที่รักชาติ ศาสน์กษัตริย์ สุดชีวิต
ไมตรีจิต ด้วยศักดิ์ศรี เสรีธรรม

386

เสียงเรียกจากเรือนจำ .... พิราบแดง

ฉันเคยมีความสุข
ฉันเคยมีความฝัน
ฉันเคยอยู่อย่างสงบในหมู่พิราบต่างสี
แต่เมื่อวันหนึ่งที่ฉันตื่นขึ้นมา
ฉันพบว่ามีตาข่ายใหญ่ได้โอบล้อมพวกฉันเอาไว้
ฉันและเพื่อนๆเริ่มหาทางต่อสู้
พวกเราดิ้นรน กัดตาข่ายนี้เพื่อแสวงหาอิสระเสรีอย่างเคย
แ้ล้วฉันก็เห็นมือนายพราน
เปิดตาข่ายขึ้นแล้วค่อยค่อยกวาดต้อน พิราบกลุ่มหนึ่งออกไป
การต่อสู้ดิ้นรนของเพื่อนๆพิราบกลุ่มนั้นจึงสงบลง
ฉันสังเกตุว่า พวกที่หลงเหลืออยู่ล้วนแต่มีปีกสี ...แดง
ฉันและเพื่อนที่เหลืออยู่ จึงเพิ่มกำลังต่อสู้ให้มากขึ้น และมากขึ้น
แต่แล้ว.... สิ่งที่น่าสะเทือนใจก็ได้เกิดขึ้น
เหล่าพิราบที่ได้ออกจากตาข่ายไปนั้น
กลับหันมาต่อว่าพวกฉันที่ยังต่อสู้ดิ้นรน
ฉันเฝ้ามองพวกเขาด้วยความไม่เข้าใจอย่างยิ่ง

....... ทำไมพวกนั้นถึงยอมเป็นทาสนายพรานได้

ฉันเฝ้ามองพวกเขาด้วยความโกรธแค้นอยู่ทุกวัน
จนวันหนึ่ง...
เมื่อฉันเริ่มคิดให้อภัยพวกเขา
มันทำให้ดวงตาฉันมีพลังมากขึ้น
ฉันมองพวกเขาใหม่ ด้วยจิตใจที่เมตตา
ฉันมองพวกเขา .... ฉันมองพวกเขา
ฉันมองพวกเขา .... ฉันมองพวกเขา
..
..
ฉันอยากบอกพวกเขาเหลือเกินว่า...
พวกเขาถูกกวาดต้อนออกจากตาข่ายไปแล้ว..........แต่
ยังถูกนำไปรวมอยู่ในสุ่มที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น...

จะเห็นได้ด้วยใจ......
...............แห่งเสรีภาพ

หวังว่าพวกเพื่อนฉันจะรู้ตัว............


ด้วยรัก....

....พิราบแดง...

385

คงได้คิด กันบ้างนะ ประชาไทย
แย้งกันไป ฉุดคืนมา ทำไมมี
รัฐธรรมนูญ ใช้กันมา นานหลายปี
ฉบับใหนดี ที่ใหนชั่ว รู้ตัวตน

เริ่มต้นใหม่ ในวันนี้ มีมาตรฐาน
ใหนเผด็จการ ประชาร่าง ต่างเห็นผล
อย่าถูกครอบ ในกะลา พามืดมน
อิทธิพล แห่งโลกา ภิวัฒน์ ไทย

384

หยุดหรือก่อ ต่อหรือตัด ปัดหรือรวบ
ยกหรือยวบ ขวบหรือเดือน ล้วนเคลื่อนหาย
จริงในเท็จ เท็จในจริง ยิ่งอันตราย
ปลายจุดหมาย เหลืออะไร ให้ชื่นชม

จะหวังพึ่ง ผู้ใด ให้มาคุ้ม
ต่างกลุ้มรุม ทำร้าย ให้ขื่นขม
คงมีแต่ ตนพึ่งตน พ้นระทม
เพียงสะสม ชมดื่มซับ กับความดี