162

ครวญว่าถูกกลั่นแกล้ง.......................ใส่ความ
ถูกประณามเหยียดหยาม....................ป่นปี้
ถูกด่าว่าเลวทราม.............................ยิ่งนัก
ถูกกระทำเยี่ยงนี้..............................โหดร้ายทารุณ

โลกใบนี้กว้างใหญ่............................ไพศาล
กลับไม่มีถิ่นฐาน...............................อยู่ได้
มาตุภูมิถูกพรากผลาญ.......................จรจาก
ระหกระเหินให้..................................รวดร้าวปวดใจ

161

การรู้หลบ เหมือนมีปีก หลีกหนีภัย
เมื่อจนใจ จำจากจร สอนให้เห็น
การต่อสู้ ของมนุษย์ สุดลำเค็ญ
ไม่ว่าเป็น ผู้ชนะ หรือแพ้พ่าย

โบราณว่า แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร
เหมือนต้องการ ให้คำกลอน สอนสมหมาย
ศึกครั้งนี้ จึงพิสูจน์ ความเป็นชาย
แสนเสียดาย สิ้นศักดิ์ศรี ผู้ดีไทย

มาร์คว่าไว้ ใครชนะคือ ศัตรูชาติ
จึงประกาศ สังคมชนะ อย่าสงสัย
ที่พ่ายแพ้ แน่แท้นั้น ยอมถอดใจ
บ้างจากไกล ไปจากแดน แสนเที่ยงธรรม

ด้วยจตุพร พรทั้งสี่ ชี้ชัดแจ้ง
คนเสื้อแดง มีเมตตา กรุณานำ
พามวลชน พ้นภัยพาล หยุดเวรกรรม
ตามหลักธรรม พรหมวิหาร สี่ประการ

มุฑิตา ต่อการแพ้ เพื่อชนะ
ยอมสละ ละตัวตน จนหักหาร
อุเบกขา พาให้พ้น ผจญมาร
รัฐบาล ได้ออกลาย ขยายตัว

เป็นประชา ธิปไตย หมกเม็ด เผด็จการ
มีทหาร เป็นเครื่องมือ สื่อสารมั่ว
นำประเทศ ประชาไทย ให้หมองมัว
เห็นดีชั่ว หลั่งน้ำตา แสนอาดูร

160

ตามองดาว เท้าติดดิน ย่อมเห็นฟ้า
ยามเวลา ฟ้ามืดมิด มิผ่องใส
จันทร์ก็แรม มิส่องหล้า ฟ้าปิดไป
ด้วยห่างไกล จากฟากฟ้า ก้มหน้าลง

มองดูเท้า ที่ติดดิน เดินเหยียบย่าง
ระหว่างทาง หลีกหลบภัย ใจประสงค์
ความเป็นธรรม และเป็นไทย ได้ดำรงค์
อย่างมั่นคง ในดงแดน แผ่นดินเกิด

ด้วยอำนาจ แห่งพุทธธรรม นำพุทธคุณ
คงมีบุญ เคยนำพา ให้ล้ำเลิศ
วิบากกรรม ทำให้ต้อง หนีเตลิด
เมื่อฟ้าเปิด ประเสริฐยิ่ง เห็นสัจธรรม

เสียงวิงวอน ให้ฟ้าเห็น เป็นพุทธบุตร
ความบริสุทธิ์ ฟ้าประทาน การอุปถัมภ์
ให้พ้นทุกข์ ได้ครองสุข ที่เคยนำ
ดินชุ่มฉ่ำ สุดสดชื่น ยืนอยู่คง

159

เป็นดิน กลิ่นดิน กลิ่นหญ้า
เป็นฟ้า เทียมฟ้า เข้าใจฟ้า
เป็นน้ำ เข้าใจน้ำ ชุ่มชื่นตา
ดินฟ้าน้ำ งดงาม ทั้งสามสิ่ง


เป็นอะไร หวังอะไร ในถิ่น
หวังดิน ดินกลบหน้า เวลานิ่ง
หวังน้ำ พร้าวล้างหน้า คราหยุดนิ่ง
ทำดีจริง ขึ้นสู่ฟ้า คราหมดลม


เป็นคน ยืนอยู่ไหน ใจตัว
อย่ามัว หมางเมิน เดินตรอมตรม
ทำตัว ต่างเข้าใจ คนนิยม
คนชม ชื่นความดี มีไม่กลัว


เป็นค่า ค่าของคน คนควรรู้
ในเช้าตรู่ ไม่รู้ความ ตามใครทั่ว
ในหลับตา ค่ำคืน จึงเมามัว
อย่ากลัว หากรู้ตัว ทำแต่ดี

158

"แปลกไหม ... ฉันได้ยิน
คนเพียงดิน ... แหงนมองฟ้า
คุณคง ... แค่ประหม่า !?!
จึงก้มหน้า ... ลงมองดิน

ดินสวย ... ลำธารใส
มวลดอกไม้ .... ส่งกรุ่นกลิ่น
ผีเสื้อ ... ยังโบยบิน
น้ำฉ่ำดิน ... หินกองกล้า

หนักแน่น ดั่งขุนเขา
เปรียบใจเรา แกร่งดั่งผา
ไอดิน ... กลิ่นจรุงมา
ยามฝนส่า ... ต้นหญ้าไหว

มองธรรมชาติ ที่รายล้อม
ไม่จอมปลอม จับต้องได้
เพียงทำใจ ให้ผ่อนคลาย
บนผืนทราย นิ่มชวนนอน

ปูเสื่อ หงายหลังราบ
แนวระนาบมองฟ้าฟ้อน
งดงามยามแดดอ่อน
ปูเสื่อนอน หนุนหมอนเอย"

157

ประชาไทย ประชาทัศน์
ประชาธิปัตย์ ประชาธรรม
ประเทศชาติ ใต้การนำ
ผู้ก่อกรรม ไร้ยางอาย

เคยกล่าว ไว้ก่อนหน้า
ก่นด่าว่า เขาเสียหาย
วันนี้ น่าเสียดาย
กลืนน้ำลาย ที่ถ่มฟ้า

เวรกรรม เห็นนายก
น้ำลายหก ตกลงมา
เต็มปาก และหน้าตา
อนิจจา คงลืมตน

ประชาราษฏร์ ต้องตายก่อน
จึงจะร้อน ให้เห็นผล
ใช้อำนาจ อิทธิพล
บันดาลดล วิกฤติการณ์

156

จำใจ ... จำจรพราก จำจรจาก ... ทำไฉน ?
ย่างเท้า...มายาวไกล ไขว่คว้าไว้...ใยตีรวน
เสียเอย... เสียจริต คบ “อมิตร”... อยากกำสรวล
“ประชาธิปไตย” ทั้งขบวน ถูกโซ่ตรวน ... ล่ามจองจำ !!

จำเอย... จงจำไว้ หมดแรงใจ ... ต้องเติม “ซ้ำ”
ขาด – สติ... จึงก่อกรรม ยุติ “กรรม”...สติ – มา
ยุค “ทมิฬ”... อุกกาบาต ตามพิฆาต ... เป็นปุจฉา
“ที่รัก”... ปาดน้ำตา ฉันเหว่ว้า... มิแพ้เธอ !!

อุดมการณ์ ... ที่คงมั่น ใยปิดกั้น ... ได้แค่เพ้อ
สัญญา ... จะมาเจอ ถ้าหากเธอ ... อยากเจอกัน
จำภาพ ... ผองเพื่อนไว้ ด้วยดวงใจ ...ที่สุขสันต์
พี่น้อง ... ท้องเดียวกัน แม่เรานั้น ... แผ่นดินไทย !!

เมฆคล้อย ... มาคอยรับ วาวระยับ ... วับไสว
สุกดิบ ... นับนิ้วไว้ ครบสิบได้ .... ไหว้วันทา
แสงเดือน ... แห่งเมืองมนต์ ส่องเตือนตน ... ให้ค้นหา
แสงดาว ... แห่งศรัทธา คือบัญชา ... จากสวรรค์ !!

ขอโทษเถอะ ... ผู้คิดต่าง ถ้าอยากสร้าง .... สมานฉันท์
ต้องกอดคอ ... ร่วมฝ่าฟัน ให้ฝันนั้น ... “เกิดขึ้นจริง”
มากคน ... ยิ่งมากเรื่อง ยิ่งโกรธเคือง ... “ยิ่งยากยิ่ง”
ขัดขา ... แข่งกันวิ่ง “เสือสมิง” ... นิ่งมองเรา !!

ความสันติ – อหิงสา คือได้มา ...ด้วยมือเปล่า
บริสุทธิ์ ... สุกสกาว นวลพร่างพราว .... ดั่งจันทรา
ความ “รัก” ... ที่จะ “ให้” พร้อม “อภัย” ... ในไม่ช้า
คิดต่าง ... ต้องกลับมา ยึด “กติกา” ... สามัคคี !!

มวลชน ... “ยอดนักสู้” เสียหายหมู่ ... ในครั้งนี้
ประวัติศาสตร์ ... ไม่ปราณี ผู้กดขี่ ... ตีตราไว้
พวกเรา...หากเป็น “แก้ว” ใกล้แตกแล้ว ... รอยร้าวใหญ่
โชคดี ... มีทางไป เราไม่ใช่ ... แก้วที่ร้าว !!

สุขสงบ ... และสันติ รวมมิติ ... ทั้งดำ-ขาว
ทุกคน ... ทุกเรื่องราว มองปลายเท้า ... แล้วมอง “เงา”
เห็น “เงา” ... ทุกคนไหม? มองอย่างไร ...ล้วนเทียมเท่า
ดำ-ขาว ... คือสี “เทา” หากเทียมเท่า ... ต้องเข้าใจ !!

จำเอย ... ไม่จำพราก จำจรจาก ... มาเริ่มใหม่
ล้มกระดาน ... ยังไม่สาย ตัดเนื้อร้าย ... ก่อนลุกลาม
จำเอย ... จงจำไว้ มองย้อนไป ... แล้วย้อนถาม
การตัด ... ไม้ข่มนาม คนล้มข้าม ... “จบ” หรือไม่” !!

ปมเหตุ ... การขัดแย้ง หยุดแก่งแย่ง ... นับหนึ่งใหม่
“มติ” ของ ... ประชาไท ย่อมเป็นใหญ่ ... เหนือการเมือง !!

155

๏ ไร้เสมอภาค เหตุให้................วุ่นวาย
ไร้สปิริต ลูกผู้ชาย.......................จักแพ้
ไร้ความคิด ไร้อาย......................อนาถ แท้นอ
ไร้ค่า ดื้อด้านแท้.........................ลูกหม้อ อมาตยา ๚

๏ ความติธรรม หนึ่งด้วย.............ละเลย
เลือกปฏิบัติ จนเคย......................สุดกลั้น
ผิดเห็นชัด เฉยเมย......................ลงโทษ ทันฑ์นอ
มองไม่เห็น ซะงั้น.......................คิดได้ อย่างไร ๚

๏ สังคม จะสุขได้......................สงบดี
ความยุติธรรม ต้องมี..................ทั่วถ้วน
ให้อิสระ ปล่อยเสรี.....................ทั้งพูด คิดเฮย
ไม่ยาก เหล่านี้ล้วน......................ง่ายแท้ หากทำ ๚

154

จากหน่วยหนึ่ง ถึงหมื่น ยืนถึงล้าน
เสียงประสาน ผ่านฟ้า มิหนาหู
คนต้อยต่ำ ดำดิน แค่ดิ้นสู้
ด้วยเขารู้ สิทธิ์ซึ่ง พึงเรียกร้อง

มิมีเสียง ไขขาน ประสานตอบ
นั่งล้อมกรอบ รอบเผ่า เย้าพวกพ้อง
หลังพิงฝา ดาหน้า ท้าประลอง
ประสาชน ชั้นสอง ที่หมองใจ

ถูกกล่าวหา “ทำเพื่อเขา” แบบเหมาเข่ง
จ้างกระเตง เหนืออิสาน กลางจรดใต้
หัวละร้อย หัวละพัน นั่นปะไร....!!
คนนับแสน ถูกหลอกใช้ ..โธ่ ... ไอ้บ่าง...

ตัวทำผิด มองเห็น แค่เส้นผม
ฝ่าโคลนตม เปิดใบบัว ...ชั่ว ... –ศ-พ-ช้-า-ง-
ตีหน้าเศร้า เล่าเท็จ สะเด็ดอ้าง
กลิ่นสาปสาง เหม็นเน่า คละเคล่าฟุ้ง ...

อย่าดูถูก ใจมหา ประชาราษฎร์
อย่าบังอาจ ราดไฟ ให้พวยพุ่ง
อย่าริอาจ สาดน้ำ หวังพยุง
เพียงน้ำปรุง หมายมุ่ง จะดับไฟ

อย่าคิดเอง เออเอง บรรเลงเล่ห์
เอียงกะเท่ ถือสาก ให้ลากไส้
“สามัคคี” ก่อนสะบั้น จนบรรลัย
หายหัวกัน ไปไหน ใช่เพิ่งเกิด!!

เมื่ออีกฝ่าย ทวงหา... กลับดาหน้า
รุมกล่าวหา ...ทำลายชาติ... อย่าละเมิด
ป้องเบื้องหลัง "คนป่วนชาติ" ว่าประเสริฐ
ปรามประชา เพียง “หุ่นเชิด “ พอเถิดท่าน

ขอพิสูจน์ ใจมหา ประชาราษฎร์
ผู้ไร้สิทธิ์ ถูกปิดตา ในสารขัณฑ์
ผู้ไร้เสียง แผดก้อง ฟ้องรำพัน
ไร้แม้เงา เมื่อตะวัน สาดแสงผ่าน

ยืนใต้ฟ้า ในมุมมืด เดินยืดหน้า
หลังพิงฝา ฝ่าเปลวแดด แม้แผดกร้าน
ธรณี นี่นี้ ... เป็นพยาน
เราต้องการ... แสงเงา... ที่เท่าเทียม

153

๏ เป็นรากหญ้า ล้ายาก มากหมู่มิตร
รู้สิทธิ์เบา เสาบิด ผิดรากเหง้า
รู้สิทธิ์หนัก ศักดิ์นิด คิดตามเจ้า
รู้เสาหลัก ศักดิ์เรา ชาวประชา

๏ เห็นเขาหลอก ครอกเรา เขาหลอกกิน
รู้ใครปลิ้น kill ป้าย สีไร้ค่า
รู้ไม้พิษ มิตรไพร่ ใฝ่อมาตยา
รู้ไข้บ้า ข้าใบ้ หลายเวที

๏ เหลือทนแล้ว แถวล้น คนเลือดแดง
รู้ภัยแจ้ง แพร่งใจ ไปทางนี้
เป็นคนไทย ใครทน คนกู้หนี้
ดอกเบี้ยมี บี้เมีย จนเสียคน

๏ สู้เพื่อลูก ผูกเรือ มาร่วมท่า
คนอยู่ป่า ย่าปู่ สู้โจรปล้น
เข้าเมืองหลวง ม่วงเหลือง เปลืองน้ำมนต์
แดงเดือดชน ดลเชือด เลือดลืมตัว

๏ ร่วมหมู่เพื่อน เหมือนผู้ รู้ใจกัน
ร่วมสานขวัญ สันขวาน ฟันไพร่ชั่ว
ข่มขู่กัน ขันกู่ ผู้เมามัว
คนชั่วมี ชี้มั่ว หามจั่วไม่หามเสา...หามเจ้าไม่หามสัว บารนี ๚

152

เรามาดี ทีเราสู้ เรากู่ร้อง
ใยจึงจ้อง ป้องปราม หยามศักดิ์ศรี
บนแผ่นพื้น พสุธา จรดวารี
สิทธิ์เสรี เสมอภาค สุดยากยล

มีบ้างไหม ความเป็นธรรม นำความคิด
มองเราอย่าง เป็นมิตร จิตกุศล
ดีแต่เหยียด หยามกด จนหมดทน
เราก็ “คน” รวยจน “คน” เหมือนกัน

สู้อย่างเสือ ดีกว่า อยู่อย่างหมา
หลังชนฝา หมาจนตรอก หลอกเย้ยหยัน
มองเป็นวัว เป็นควาย ... ช่างใครมัน!!
“ประชาธิปไตย” คำสั้นๆ ... ที่ขอคืน

เรามาดี ทีเราสู้ เรากู่ร้อง
เป็นคันฉ่อง ส่องเงา เจ้าอย่าฝืน
ช่วยชะโงก มองเงา ที่เจ้ายืน
เราต่างยืน ผงาดใต้ ฟ้าเดียวกัน

เรามีสิทธิ์ เสรี ที่เทียมเท่า
แล้วใยเล่า สั่งซ้ายขวา เจ้าอย่าฝัน
เราคนไทย เป็นไท ทุกชนชั้น
หยุดยกตน ข่มท่าน มันจอมปลอม

เรามาดี และยืนหยัด การต่อสู้
อย่ามองเรา เป็นศัตรู สู้ถนอม
ด้วยอธรรม มิอาจ รอดสันดอน
เมื่อเหล็กกล้า จะหล่อหลอม เป็นหนึ่งเดียว

จงรับฟัง คำตำหนิ คำวิพากย์
จงรับกรรม วิบากหนัก อย่างโดดเดี่ยว
เมื่อชนชั้น กรรมาชน ปล่อยคมเคียว
ยอมโยนทิ้ง ความดายเดียว ก่อนเดินมา

เราจึงมา เป็น “กองทัพ” ด้วยสันติ
อย่ามองเรา ดั่งอริ มาทายท้า
เมื่อความทุกข์ แปรเปลี่ยน เป็นศาสตรา
ความชั่วช้า ย่อมพ่ายล้า ต่อมวลชน

เรามาดี มาบอกว่า เจ้าต้องหยุด
เรามาฉุด เจ้าจาก ความฉ้อฉล
เรามาปลด เปลื้องเจ้า จากอาจม
ขอให้เจ้า จงล้มลง บนพรมแดง....

151

เสียงข้างมาก มาร์คเขาเห็น เป็นเสียงป่า
ที่ออกมา จากบ้านนอก บอกว่าต่ำ
เสียงในกรุง ถึงจะน้อย ขาประจำ
ร่วมก่อกรรม มาด้วยกัน สำคัญกว่า

ก่อการร้าย สากล ปล้นปิดชาติ
เหล่าอำมาตย์ มองไม่เห็น เป็นปัญหา
ตั้งตำแหน่ง ต่างประเทศ ด้อยปัญญา
โอ้ประชา ธิปไตย ใจเผด็จการ

ความมั่นคง ของประเทศ ปล่อยเปรตผี
ไล่ทุบตี ประชาชน จนเหี้ยมหาร
เกิดสงคราม กลางเมือง ทุกวันวาน
เป็นรัฐบาล ทหารตั้ง นั่งครองไทย

150

เสียงข้างน้อย ที่เสียงดัง ฟังไว้หน่อย
เสียงข้างมาก นั้นรอคอย จะส่งเสียง
ถ้าหูตา ยุติธรรม ไม่ลำำเอียง
โปรดฟังเสียง ข้างมาก ที่อยากเป็น

149

การกระทำ อาจเบาบ้าง รุนแรงบ้าง
ไม่มีทาง หลีกเลี่ยง เสียง-กร่น-ด่า
เปรียบเป็นสัตว์ หลังพิงฝา ถูกไล่ล่า
เราไม่ยอม ถูกพวกมัน ฆ่าตัดตอน

เราจึงอยาก ฝากบอก ฝากขอโทษ
ขอได้โปรด อโหสิ คิดถอดถอน
หากพวกท่าน เดินสายกลาง พึงอาทร
มองเราก่อน แล้วลอง ย้อนมองตัว

ไม่ละเมิด สิทธิ์คนอื่น เราพึงรู้
เราขอสู้ จนกว่าจะ รู้ดีชั่ว
ขอยอมรับ คำวิพากษ์ จากเรือนครัว
แต่ถ้ากลัว คงไม่ทำ ใช่ซ้ำเติม

148

“เสียงข้างมาก” คือส่วนใหญ่ คนในชาติ
“เสียงข้างมาก” ใช่เพียงปาก มาอ้างสิทธิ์
“เสียงข้างมาก” เปี่ยมพลัง อิทธิฤทธิ์
“เสียงข้างมาก” กล้าพิชิต ปิดทางโจร

“เสียงข้างมาก” มีแค่ คนละหนึ่ง
“เสียงข้างมาก” ไม่หวังพึ่ง – พิงหัวโขน
“เสียงข้างมาก” แหกปาก ร้องตะโกน
“เสียงข้างมาก” ยิ่งโดน ถูกโค่นลง

“เสียงข้างมาก” แห่งประชา – ธิปไตย
“เสียงข้างมาก” ยิ่งใหญ่ ใช่ลุ่มหลง
“เสียงข้างมาก” สัตย์ซื่อ ถือมั่นคง
“เสียงข้างมาก” ถูกสาปส่ง กลางดงมาร

“เสียงข้างมาก” พิสูจน์ ความแข็งแกร่ง
“เสียงข้างมาก” แข็งแรง สีแดงฉาน
“เสียงข้างมาก” เราพร้อม จะกอบการ
“เสียงข้างมาก” จะรุกราน ผลาญพาลชน

“เสียงข้างมาก” ต้องชนะ ในที่สุด
“เสียงข้างมาก” จะเร่งรุด อย่างเข้มข้น
“เสียงข้างมาก” จงพร้อมใจ แสดงตน
เพื่อทวงสิทธิ์ “ที่ล่องหน” ถูกปล้นไป

อย่าอาฆาต มาดร้าย “เสียงข้างมาก”
สวมหน้ากาก เทวดา อย่าเฉไฉ
จงเก็บซาก เผด็จการ คืนกลับไป
แล้วเอาประ –ชาธิปไตย – ของเรามา

147

ฉันเป็นผู้ มีประชา ธิปไตย
ฉันยอมเป็น "ผู้ให้" ไม่ร้องขอ
ฉันใช้สิทธิ์ ของฉัน ไม่รั้งรอ
แต่ใยหนอ มาปล้นสิทธิ์ ของฉันไป

บังเอิญว่า มิได้มี แต่เพียงฉัน
คนเหล่านั้น ดันคิดเหมือน ซะส่วนใหญ่
คุณคิดว่า ต้องใช้เงิน สักเท่าไหร่
คิดซื้อใจ ส่งคน ไปชนปืน

เราเยือกเย็น อย่างสงบ ดั่งสายน้ำ
นั่งชอกช้ำ อยู่ในกรอบ ไม่ขัดขืน
ครั้งที่หนึ่ง สอง สาม ทนกล้ำกลืน
ด้วยเขายืน คอแข็ง แสร้ง ด้าน ทน

มองเราอย่าง ชนชั้นสอง ของประเทศ
ไม่มีสิทธิ์ ปฏิเสธ ความฉ้อฉล
ให้ข่าวเท็จ บิดเบือน เฉือนมวลชน
คนแสนคน เขาเห็น เป็นหลักพัน

นี่แปลว่า ไม่เห็นหัว กันใช่ไหม
เอาประชา ธิปไตย ไปจากฉัน
เล่นการเมือง เสื่อมไร้ จรรยาบรรณ
แถมมีเส้น มีป๋าดัน น่าหมั่นไส้

เราเลยต้อง กู่ร้อง ให้ก้องหล้า
คุณเจ้าขา โปรดเถิด อย่าสงสัย
ถ้าผิดพลาด รุนแรง โปรดอภัย
คนส่วนใหญ่ เขาระเบิด จนเปิดเปิง

ถ้าจะช่วย ช่วยบอก ให้เขารู้
หน้าด้านอยู่ ต่อไป คงได้เรื่อง
คุณเดือดร้อน ตามประสา คนในเมือง
เราคนเหมือง คนบ้านป่า รากหญ้าไทย

เราจึงต้อง มาสู้ ใช่..กู้ชาติ
มิบังอาจ อ้างคำ ม๊อบเส้นใหญ่
ขอให้คุณ คนเมือง โปรดเข้าใจ
เราไม่ใช่ "ทาส"ของไพร่ ไม่เป็นธรรม

146

ปวดร้าวใจ ไทยร้าวราน สงกรานต์เดือด
ต้องเห็นเลือด คนเสื้อแดง ถูกแว้งกัด
รัฐบาล อำมาตยา ประชาธิปัตย์
คงถนัด เกมการเมือง เผด็จการ

ภูมิใจไทย กันดีหรือ สื่อมวลชน
แสนมืดมนต์ ใต้อำนาจ อำมาตย์หาร
ถูกครอบงำ ทำเป็นเชื่อง เช่นบริวาร
สิ้นหลักการ สารสื่อความ ตามสั่งมา

เสรีภาพ ของสื่อ คือ ของมวลชน
อย่าสบสน คนเป็นแสน เขาถามหา
รายงานข่าว ป่าวประกาศ เพื่อประชา
ให้เห็นค่า สื่อมวลชน คนสื่อสาร

145

ปวดร้าวใจ ทำไม ให้วิโยค
มัวแต่นั่ง เศร้าโศก ให้โลก..หยัน
มีสมอง สองมือไว้ ทำไมกัน
อย่าหวาดหวั่น กับความจริง สิ่งที่..มอง

อันว่าความ..โลภ โกรธ หลง เชื่อมโยง..จิต
ให้มนุษย์ ขบคิด ติดเป็น..สอง
ชั่วและดี มีให้เห็น เป็น..ครรลอง
บางคน..จ้อง บางคนยื้อ..ต่าง..ถือดี

นั่งฟังเพลง ประเทศไทย ใจหวีดหวิว
คล้ายดั่งนิ้ว สูง กลาง ต่ำ ช้ำ..ทุกสี
ถ้า..คนไทย ร้างและไร้ ซึ่ง..ไมตรี
เข้าขยี้ ห้ำหั่นกัน ก็บรรลัย

มาเถิดมา มารักกัน เหมือนวันก่อน
อุทาหรณ์ เสียแผ่นดิน สิ้น..อาศัย
ประวัติศาสตร์ ที่เคยอ่าน นั้นยังไง
เกิดเป็นไทย ต้องรักไทย อภัยกัน

144

สงกรานต์เดือด ร้อนระอุ เดือนเมษา
แยกประชาฯ แบ่งพวก สี ให้ไทยหม่น
มิแยกเยอะ ประโยชน์ชาติ ประโยชน์ตน
ปลุกผู้คน สาดอารมย์ .. ไทยร้าวราน

คำเอ่ยอิง ต่างฝ่ายอ้าง ทำเพื่อชาติ
หวังให้ไทย ผงาด .. ศักดิ์ศรีฐาน
พร่ำเพรียกหา ประชาธิปไตย แบ่งเบิกบาน
คำพูดผ่าน อากาศแล้ว ละลายไป

ใช้พลพรรค แตกฝ่าย สี เข้าหาญหัก
หรือหมายปัก ธงชัย .. ชนะใหญ่
ใครพิฆาต ถล่มล้าง เศรษฐกิจไทย
เหลืออะไร ให้ลูกหลาน .. โลกเล่าลือ !

ขอวิงวอน .. กราบหละ เพื่อนพี่น้อง
วอนสามัคคี ปองดอง .. ยึดธรรมถือ
จะสีไหน ไทยด้วยกัน ประสานมือ
อย่า ล้าง รื้อ ทำลายไทย .. ขอวิงวอน

"ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย..."
ฟังคราใด ใจสะท้าน ไม่เหมือนก่อน
เมื่อไทยแบ่ง พวก สี .. ไทยสั่นคลอน
หลับตานอน ผวาตื่น .. ปวดร้าวใจ

143

ไล่ผีป่า หรือผีห่า ผีบ้าใบ้
ตามหลักไทย ต้องมีจิต ที่คงมั่น
เจ้าพิธี นั้นยิ่งใหญ่ เป็นสำคัญ
ชนสามัญ มิบังอาจ จะพลาดผิด

ถูกผีเข้า เฝ้าสิงสู อยู่คู่ตัว
เป็นคนชั่ว จะต้องมนต์ จนมืดมิด
วิญญาณร้าย เข้าครอบงำ อำมหิต
อย่าสิ้นคิด เป็นผีบ้า ฆ่าตนเอง

142

พระราชพิธี สัมพัจฉรฉินท์ ไล่ผีห่า...
เมื่อผู้ว่า กทม. ขอจัดขึ้น
เพื่อสาธิต อภิสิทธิ์ เป็นหลักยืน
น่าขัดขืน วัดพระบาท พระบารมี

เจตจำนง จะตีวัว กระทบคาด
จึงประกาศ นายกมาร์ค เจ้าพิธี
ไล่ผีป่า ซาตาน งานครานี้
คงถูกผี หรือปีศาจ เข้าสิงสู่

การสืบสาน ประเพณี ไทยโบราณ
งานสงกรานต์ ช่วงเปลี่ยนผ่าน ให้คงอยู่
จะสวดมนต์ ไล่ผีบ้า ตามคำครู
จงพิศดู ว่าคู่ควร แล้วหรือมาร์ค

141

การเมืองประเทศนี้ กำลัง
จะพัฒนาถอยหลัง ไม่มั้ง
ประชาตระหนักพลัง ตนเกิด
เกิดมากจึงเกิดพลั้ง ก่อเชื้อผิดธรรม

ทักทายประเทศนี้ ประชุม มานา
สินท่านจะมาสุม ก่อเกื้อ
พูดกันเพื่อเกาะกุม กันรอด เคราะห์เฮย
เท็จชาติกลับฉีกเนื้อ ปลดเปลื้องผ้าตน

ปิดลานประหารชาติ หลายบาทประท้วงยึด
ปลุกใจให้คิดหึด ประพฤติผิดกฎหมาย

ต่างชาติหวาดผวา หนักหนาประเทศพ่าย
ผลตก ณ คนไทย ร้อนไส้ทะลงพัง

ไทยเอยเลยเฉย นั่งเมยเกยหมอน นอนซมล้มเจ็บ เหน็บเข้าถึงทรวง

กรรมชาติวิบัติเกิด เพราะละเมิดละกฎหมาย
ต่างชาติจะบ๊ายบาย นรไทยก็เบิกบาน
เบิกเนตรมลักภัย ณ ไผทสยามย่าน
เลือดนองอดีตกาล ละชะรอยจะซ้ำรอย

ปาดเนื้อถวายตน เข้าปล้นบ้านตัว ร้อนทั่วแผ่นฟ้า ประชาหม่นหมอง

ครวญโอยครวญเอ่ยห้า สิบบาท
สิบบาทพาพินาศ ชาติล้ม

ลมเอยลมพัดแล้ว พัดไป
พัดโกรธพัดไฉน ฉะนี้
พัดวีพัดพาไกล ไกลออก
สำรอกสำนึกขี้ ทูตพ้นภัยเรา


รองเลือดข้น บนใบตอง ของผองเพื่อน
เชือดเนื้อเฉือน ชำแหละร่าง ชั่งกิโลขาย
กดวิญญาณ์ พาหัวใจ ให้เฉาตาย
จึงสบาย หายแค้นเคือง อารมณ์ ฤ

บดคั้นน้ำส้ม ถ้วยล้มหกเลอะ เปรอะทั่วทั้งกาย ไม่อาจลบเลือน


เธอเคยพนมกราบ บนพื้นราบสยดสยอง
พูดว่าจะถือครอง ประกาศก้องหยุดการเมือง
ไฉนในวันนี้ พอคดีจะถูกเปลื้อง
กลับพร่ำน้ำลายเปลือง ตระบัดสัตย์เข้าเสี้ยมคน

140

๐๐๐ได้เห็นเลือดไทยนอง แน่แท้
ใครชนะใครพ่ายแพ้ ย่อมรู้
นอนจมเลือดเห็นแต่ แดงชาด
น่าอนาถการต่อสู้ กับผู้อิงเผด็จการ

๐๐๐ชัยชนะคือศัตรู ของชาติ
นายกไทยประกาศ โลกรู้
กลยุทธ์แห่งอำมาตย์ ธิปไตย
คนไทยแพ้ทุกผู้ อยู่อย่างทาสทรชน

๐๐๐ปลดแอกอำมาตยา ไม่ได้
เสื้อแดงแรงฤทธิ์ใช่ ผู้แพ้
พ่ายแท้แต่ชาวไทย ทุกท่าน
ด้วยรัฐบาลจริงแน่ ชนะ คือ " อริราชศัตรู "

139

๏ แผ่นดิน ฉาบฉ่ำด้วย..............สีแดง
เลือดหลั่ง ทั่วระแหง.................อาบพื้น
พระอาทิตย์ หมดแสง...............ดับมืด แท้ฤา
ฟ้าสนั่น เมฆสั่นครื้น.................ลั่นฟ้า เสทือนดิน ๚

๏ เมื่ออธรรม ครองแผ่นฟ้า......แผ่นดิน
เหล่าปราชญ์คนดีบิน................หลีกลี้
แผ่นดินเดือด ธานินทร์.............วายวุ่น แล้วเฮย
มารแผ่อำนาจ บี้......................ไพร่ฟ้า ทุกข์ระทม ๚

๏ ฤาถึงครา แน่แล้ว................หรือไร
ชาติล่มจม ลงไป.....................สุดกู้
อำนาจมืด มือใคร....................หยิบยื่น มานอ
ช่างโหดร้าย อยากรู้................พยัฆย์ผู้ ไร้ใจ ๚ะ–

138

๏ เพื่อนไทย ภัยเถื่อน ทั้ง...........จักรวาล
จงสุข จุก สงกรานต์...................สาดน้ำ
น้ำรัก หนักล้ำ สาน....................เปีย-จุก ลูกแล
แลเด็ก เล็กแด ปล้ำ..................ปลุกน้ำใจไทย

๏ ไกลบ้าน การใบ้ บ่น...............บนบาน
หลงศักดิ์ หลัก สงกรานต์............กลัดกลุ้ม
เร่งเผ่น เล่น เพลงพาล................สงกรานต์เลือด
หมู่เพื่อน เหมือน ผู้คุ้ม................ขับร้องเพลงรอ

๏ พ่อขวัญ พลันฝ่อ น้ำ...............ใจมาร
คงสิทธิ์ คิด สงกรานต์................ศกนี้
เฒ่าสุข ทุกข์เศร้า ทาน...............บุญสวด
กรรมนวด กรวดน้ำ หนี้...............ชาตินี้'สานกรง'-'สงกรานต์'บานบุรี บารนี-๚ะ๛

137

“เดือดร้อน แสนสาหัส ... เกิดติดขัด และสับสน
บ้านเมือง จราจล … โกลาหล และวุ่นวาย
ประชาชน ผู้มิสิทธิ์ ... รู้ถูกผิด ความเสียหาย
เพียง ชน “กลุ่มน้อย” ร้าย ... ใย “กระจาย” ทั่วแผ่นดิน
เพราะเขาคือ ชน “กลุ่มใหญ่” ... ร้างไร้แล้ว จึงสูญสิ้น
“ความเป็นธรรม” ถูกกลืนกิน ... ย่อมต้องสิ้น แผ่นดินเรา
ไม่มีใคร อยากให้เกิด ... ไปละเมิด ปล้นสิทธิ์เขา
เอาใจเขา ใส่ใจเรา ... เมื่อท่านเศร้า เขาเศร้าไหม?
พลังเงียบ หากอ้างสิทธิ์ ... เส้นชีวิต เลือกทางไหน ?
หากคุณอ้าง คุณ..ส่วนใหญ่ ... ขออภัย .... หากล่วงล้ำ
บาดแผล มันบาดลึก ... เกิดเป็นศึก อย่างระห่ำ
จริงหรือ “แดง”ใจดำ !! ... หรือ “อธรรม” มันย่ำยี !!
เหลืออด จนหมดทน ... กี่ครั้งหน โดนกดขี่
วัฎจักร แห่งโลกีย์ ... ประชาชี ต้องใช้กรรม
ใช้อำนาจ วาสนา ... มาเข่นฆ่า ให้ระส่ำ
บารมี ที่เกินธรรม ... จึงชอกช้ำ กันทั้งบาง “

136

ทุกคน มีสมอง ... มีมุมมอง ที่ต่างกัน
สงคราม แห่งชนชั้น ... จ้องฟาดฟัน กันให้ขาด
ไม่เคย เลยสักครั้ง ... หลังพิงกัน จะสิ้นชาติ
คนไทย ไม่บังอาจ ... คิดล้างชาติ แค่สะใจ
แต่เรา ต้องสร้างชาติ ... ความผิดพลาด ครั้งยิ่งใหญ่
บทเรียน เรียนรู้ไว้ ... เรามาไกล แต่ไม่สาย
มีเหตุ จึงเกิดผล ... โปรดจำนน เถิดสหาย
อคติ จงละลาย ... ร้อนจะตาย เย็นจะเป็น
สูญเสีย ครั้งยิ่งใหญ่ ... ถึงเส้นชัย คงได้เห็น
บทเรียน แสนลำเค็ญ ... แสนยากเย็น เพราะต่อสู้
แตกต่าง ทางความคิด ... ต้องไม่ปิด เพื่อเรียนรู้
คิดต่าง ใช่ศัตรู ... ผิดเป็นครู รู้อภัย
วิกฤติชาติ ในครั้งนี้ ... ปฐพี คร่ำครวญไห้
หมายเหตุ ประเทศไทย ... ไทย “ฆ่า” ไทย ไม่น่าเชื่อ
แตกแยก แตกสลาย ... เป็นหลายฝ่าย เพียงสีเสื้อ
ย้อนศร เกลือจิ้มเกลือ ... ไม่ใช่เพื่อ ใครบางคน
กงกรรม กงเกวียน...ว่าย ... อย่ามองปลาย ให้มองต้น
กรรมสนอง ต้องจำนน ... ควรเตือนตน ให้ไตร่ตรอง

135

๏ คารมกลอน สะท้อนส่ง ตรงผู้แต่ง
วาดแสดง แฝงเหยีดหยาม น้ำใจเพื่อน
มวลมนุษย์ สุดรับได้ ใคร่จะเตือน
อย่าเลอะเลือน ดูถูกคน จนเกินไป ๚

๏ ใช่เงินตรา จะซื้อได้ ไปทุกอย่าง
ความเห็นต่าง ใช่เพราะเงิน เทินถวาย
แสดงออก ด้วยใจมั่น มีมากมาย
ตั้งใจหมาย ร่วมใขว่คว้า ประชาธิไตย ๚

๏ โปรดติดใหม่ ล้างใจ ให้สะอาด
อย่าบังอาจ ดูถูกคน จนสับสน
เงินไม่อาจ ซื้อได้ ใจทุกคน
จงเตือนตน เตือนใจ คิดใหม่เอย ๚ะ–

134

หากคนลุกขึ้นสู้
หาใช่อยู่เพื่อเงินไม่
หากคนมาด้วยใจ
เพราะเป็นไทยเท่าเทียมกัน

หากคนถูกหยามเหยียด
ถูกรังเกียจและเดียดฉันท์
หากคนสุดจะกลั้น
เพราะชนชั้นจึงเจ็บใจ

ทุกคนล้วนใจภักดิ์
ต่างก็รักและเทิดไท้
กลับถูกยัดเยียดใส่
ว่าเป็นภัยในสังคม

แต่พวกพันธมาร
เคยล้างผลาญชาติจนจม
กลับได้ความสุขสม
เริงรื่นชมร่วมรัฐบาล

นี่หรือคือยุติธรรม
ช่างน่าขำให้ชนขาน
การเหยียดในวันวาน
สร้างเหตุการณ์ในวันนี้

ข้าเองก็ชาวไทย
ไม่อยากให้เกิดกลี
ถ้ารัฐมีธรรมดี
คงไม่มีเรื่องราวใด

โปรดเถิดโปรดผองชน
มีเหตุผลกันเถิดไทย
มาเริ่มหยุดตรองใหม่
แล้วให้ไทยเท่าเทียมกัน

133

มุมมืดแห่งเศษซาก ประเทศชาติชนชาวไทย
สงครามศิวิไลซ์ ชัยชนะแห่งเงินตรา
ล้านคนที่เดือดร้อน เพื่ออุ้มหนึ่งคนพาลา
เศษเงินโยนโปรยมา แลกเลือดเนื้อผองปวงชน
สองมือถือไม้มีด เข้าหักโหมมุ่งชีพคน
สองเท้าวิ่งเร้ารน มุ่งประหารเพื่อนคนไทย
ปากร้องดังกู่ก้อง ชัยชนะสุดยิ่งใหญ่
บนซากล้านดวงใจ ผู้สูญสิ้นดวงแก้วตา
โปรดเถิดเพื่อนพี่น้อง ใช้ใจย้อนมองกลับมา
สงครามสูญชิวา ทำเพื่อชาติ ฤ เพื่อใคร
โปรดหยุดเถิดน้องพี่ หยุดทำร้ายทำลายไทย
ถวายองค์เทิดไท้ ด้วยใจภักฯ รักสามัคคี

132

ณ.บัดนี้ กลียุค มิคสัญญี
ไทยต้องมี วิกฤติการณ์ รัฐบาลมั่ว
" ภาวะฉุกเฉิน " ประเมินว่า เห็นแก่ตัว
ยังเมามัว อำนาจรัฐ ขัดหลักธรรม

สั่งเข่นฆ่า ประชาชน คนมือเปล่า
เป็นความเศร้า วันสงกรานต์ มารครอบงำ
รัฐบาล ฟันน้ำนม อำมาตย์นำ
ผู้ก่อกรรม เผด็จการ บริหารไทย

131

บ้านเมือง เคืองขัด ในบัดนี้
เกิดกาฬี ผีสิง แทบดิ่งเหว
ด้วยโยนบาป ให้ประชา ว่าสุดเลว
ยิ่งโหมเปลว ไฟรุก ให้ลุกลาม

ศักดิ์ศรีใคร ใครก็ว่า ตนสูงส่ง
ผู้ล่มหลง ผู้ดีดง คงเหยียดหยาม
สันดานแดง ไม่เสแสร้ง ว่างดงาม
ขอถามกลับ สื่อทราม ทำเพื่อใคร ?

130

อยากจะมา โกงกิน สินทรัพย์อีก
จึงหลบหลีก กฎหมาย ให้แถลง
ทั้งโฟนอิน โฟนเอาท์ เข้าชี้แจ้ง
แดงช่วยแบ่ง ดินไทย ให้เข้ามา

ถ้าคุณแพ้ ผมก็แพ้ นั้นแน่หนัก
ประเทศรัก ของเราแพ้ ใครรู้สา
รักประเทศ รักชาติไทย แค่วาจา
รักจงมา กลับบ้านเกิด เถิดคนไทย

ถูกยึดทรัพย์ ยึดสิน แผ่นดินเกิด
ต่างชาติเชิด ฟอกเงินช่วย เงินจากไหน
ต่างก็ยึด เงินคนโกง ว่ากันไป
ไม่สงสัย ทำไมใคร ต่างกระทำ

ก็เพราะโกง เพราะชั่ว ที่ตัวก่อ
กลับมาขอ บอกชาวบ้าน มันน่าขำ
คนอื่นเลว ศาลไม่ดี เหมือนผีอำ
ทำรายำ ด่าคนอื่น ฝืนความจริง

ก็เพราะตน เพราะตัว นั้นชั่วหนัก
คนบอกรัก ก็เห่อเหิม ดั่งผีสิง
มอมเมามัว หมู่มาร ผลาญกันจริง
เหมือนดังปลิง สูบเลือด กลับเชือดไทย

อยู่ที่ไหน ก็จง ไปอยู่เถิด
อยากจะเกิด อยากจะตาย แผ่นดินไหน
แต่ที่นี่ แผ่นดิน ของคนไทย
ขอจงไป ไกลแผ่นดิน ถิ่นไทยเรา

129

อุดมการณ์ คนเสื้อแดง แจ้งประจักษ์
คือคนรัก ประชาธิปไตย ใจกล้าหาญ
ด้วยมือเปล่า สู้ไล่ล่า รัฐบาล
เผด็จการ ทหารไพร่ พลอำมาตย์

ร่วมกันสู้ อย่างเด็ดเดี่ยว ประกาศก้อง
รวมเพื่อนพร้อง และน้องพี่ ต้านอำนาจ
มิชอบธรรม ที่ครอบงำ ประชาชาติ
อย่างองอาจ ความเป็นไทย ไม่เกรงกลัว

ไล่อธรรม ไล่ผู้นำ ฟันน้ำนม
ที่โง่งม ลุอำนาจ อำมาตย์ชั่ว
ใจวิปริต จิตวิปลาส ผู้หมองมัว
เห็นแก่ตัว มั่วปกครอง ต้องสิ้นไป

เพื่อลูกหลาน สร้างตำนาน การต่อสู้
ให้โลกรู้ คนเสื้อแดง มิหวั่นไหว
ไล่รัฐบาล มือเปลื้อนเลือด เดือดดาลใจ
อย่างเกรียงไกร ในอุดมการณ์ คนเสื้อแดง

128

"แดง..มันโง่ แดง..ถูกหลอก แดง...ยั่วยุ
แดง..ระอุ แดง..ถูกสาป ด้วยอาถรรพ์
แดง..ถูกซื้อ แดง..ถูกด่า แดง...แดงปลุกปั่น
แดง..ดื้อรั้น ชีวิต..แดง แลกเพื่อเงิน

รัฐ..มันถูก รัฐ...มันชอบ รัฐ...มันเลิศ
รัฐ..หุ่นเชิด รัฐ...ละเมิด น่าสรรเสริญ
ชน..กลุ่มน้อย ชน..กลุ่มหนึ่ง ที่ถูกเมิน
แปลกเหลือเกิน ใยยังเดิน หาความตาย

คนขี้ขลาด เท่านั้น ที่อยู่เฉย
คอยแต่เย้ย เหยียบย่ำ ย้ำเสียหาย
ใช้ถ้อยคำ ที่สุภาพ แต่หยาบคาย
ที่ความหมาย เพื่อสะใจ ในอารมณ์

วันนี้เป็น วันสง - กรานต์วินาศ
แดง..เลือดสาด ถูกย่ำซ้ำ ให้สาสม
ใครนินทา ว่าร้าย ป้ายอาจม
ขอให้คม หอกนั้น สนองคืน

127

ด้วยบัดนี้ เป็นที่ ปรากฏชัด
อำนาจรัฐ ไร้ปกครอง สนองชาติ
ครอบงำสื่อ ปิดกั้นข่าว เหลิงอำนาจ
นายกขาด สภาวะ แห่งผู้นำ

ถูกควบขี่ โดยมนตรี เผด็จการ
ทั้งทหาร ที่สิ้นคิด ผิดชอบธรรม
ประพฤติตน เยี่ยงโจรป่า บ้าก่อกรรม
ความตกต่ำ ของแผ่นดิน ประเทศไทย

126

หมายเหตุ ประเทศไทย วันสงกรานต์
มีทหาร สาดกระสุน สมุนมาร์ค
สงกรานต์น้ำ สงครามเลือด เล่นลำบาก
เกมฉุดลาก รัฐบาลเถื่อน ให้พ่ายแพ้

เป็นกลยุทธ์ เข่นฆ่า ประชาธิปไตย
ตามกลไก อำมาตย์เฒ่า พรรคเก่าแก่
เกิดสงคราม ประชาชน เป็นแน่แท้
กลียุคแน่ ประเทศไทย มิคสัญญี

125

“...ผู้....ชนะ...” คือ “ศัตรู” ของประเทศ
พูดส่งเดช สมเพช..ปาก หรือ...กระโถน
ปล่อยประชา ตามยถา - กรรมดั่งโจร
เราเป็นโจร ส่วนเจ้าหรือ คือ...ศักดินา

หมิ่นศักดิ์ศรี ขี่กด หมดหน้าตัก
แล้วทึกทัก โจรว่า เอ็งมัน..บ้า!!
เจ้าจงเตรียม ล้อมจับ ผู้ต้องหา
แล้วเข่นฆ่า ขังคุก ให้สุขใจ

อัน “อำนาจ” หอมหวล ชวนให้คลั่ง
จงเหนี่ยวรั้ง ด้วยกำมือ บีบลูกไก่
ยิ่งบีบมาก ขี้...มาก เจ้าเห็นไหม ?
ฆ่าให้ตาย ให้สะใจ ไอ้....ฆาตกร

บรรดาโจร ทั้งหลาย ไม่ต้องหนี
กู้ศักดิ์ศรี ตอบสู้ ผู้เห่าหอน
ไอ้พระเอก น้ำเน่า ในละคร
ต้องสั่งสอน ถอนราก ถอนโคนมัน

เจ้าผลักข้า ไปเป็น ฝ่ายวายร้าย
ช่างใจร้าย ไส้ระกำ ทำคับขัน
ถึงทีเจ้า ทำไป ไม่ว่ากัน
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน นั่นแหละ ดี ..!!

ข้าชั่วข้า สารเลว ... ต้องกำจัด
สนองตัณ - หาสัตว์ แบบผิดผี
ไม่เคยเลย ประวัติศาสตร์ จะ..สดุดี
คนกาฬี มือเปื้อนเลือด เชือดมวลชน

ถ้าข้าตาย เจ้ารอด เยี่ยมยอด ... หรือ !?!
ผลงานคือ ตายหมู่ หดหู่ผล
ถ้าข้ารอด เจ้าตาย ปลิดวายชนม์…!?!
ผลงานคือ โจรหลุดพ้น พันธนา

จะกี่ยุค กี่สมัย กี่ชีวิต
จึงจะหยุด วิกฤติ การเข่นฆ่า
“ความเป็นธรรม “ คือพื้นฐาน สร้างศรัทธา
ปวงประชา ได้ประชา – ธิปไตย

คิดกวาดล้าง ขวางคลอง จองประเทศ
คิดหาเหตุ สยบผล จนลามไหม้
ไอ้ฉ้อฉล ปล้นอำนาจ จงภูมิใจ
จะพินาศ ครั้งยิ่งใหญ่ สมใจเอ็ง...

124

๐ รอสภายุบอาจช้า ................ เกินไป
เสียงที่แฟลตชัดไหม .............. พี่น้อง
คนบ่นก่นโคตรใคร ................. รู้แน่
ฟังสดยามนี้ก้อง .................... กึกกร้าว มิพอ เพียงฤๅ

๐ ทุบรถเผาปิดกั้น ................ ขวางถนน
หาใช่วิถีชน ......................... ชื่อกล้า
บอกศพพบมากล้น ............... แล้วนี่ ใครตาย ???
นี่ยุค IT น้า ........................ อย่าเต้น ดิ้นพราด ตามเกม ง่ายเกิน



๐ อ้างคืนเสียงสิทธิ์ให้ ............ ผองชน
แล้วที่ไม่ออกตน ................... เล่าค้า
เปอร์เซ็นกี่ล้านคน ................. เทียบที่ ออกมา เท่าไร ???
ก็แค่รวมกันได้ ...................... ใช่ทั้ง ไทยแลนด์ นะคุณ

๐ อ้างเอ่ย งามสง่านั้น ............ ที่จริง
คนที่นั่งแดงพริ้ง .................... อยู่บ้าน
ข้างทำเนียบเงียบหงิง ............. หัวหด
งามสง่า หรือว่า "ด้าน" ............ สง่าล้น แค่ปาก ลวงคน เจ็บแทน

๐ เปิดปากก็แอบอ้าง ............. วีรชน
เห็นแต่พวกจลาจล .................. โง่บ้า
เผาเมืองอีกปิดถนน ................. เต้าข่าว
วุ้ย !!! ช่างด้านและกล้า ............ ยกชั้น วีรชน เชียวฤๅ

๐ เลือดแลกอธิปไตยว้าย .......... ให้ใคร
กระจ่างชัดในใจ ....................... ถ่องแท้
ประวัติศาสตร์ คนไทย ............... เจ็บเพื่อ แม้ว (สบาย) แฮ
จารึก กึกก้องแล้ ...................... ก็รู้ แค่บน เวที เสื้อแดง (อวยเข้าไปที่นั่นน่ะ)

๐ แวร์ อาร์ ยู เดอะแม้ว ............ อยู่ไหน
มีแต่โฟนอินไกล ..................... เห่าก้อง
บ้านเมืองพบทุกข์ภัย ................ มุดอยู่ ไหนฤๅ
ตายเพื่อแม้วอย่าร้อง ............... แอบอ้าง วีรชน

123

๏ คนสรรญเสริญ มากน้อย...........เพียงใด
หากยุบสภาฯ เมื่อไร.....................ก็รู้
เสียงส่วนใหญ่ เลือกใคร..............นั่นแหละ ใช่เลย
ยอมรับเสีย อย่าอู้.........................เล่นลิ้น ไปวัน ๚

๏ สง่างาม กว่านี้........................มากนา
จงอย่าได้ ลีลา............................อึดด้าน
นั่งทับศพ ประชาฯ.....................มีค่า อันใด
คืนสิทธิ์เสียง ชาวบ้าน................เลือกตั้ง ใหม่เอย ๚

122

๏ คนสรรญเสริญ มากน้อย...........เพียงใด
หากยุบสภาฯ เมื่อไร.....................ก็รู้
เสียงส่วนใหญ่ เลือกใคร..............นั่นแหละ ใช่เลย
ยอมรับเสีย อย่าอู้.........................เล่นลิ้น ไปวัน ๚

๏ สง่างาม กว่านี้........................มากนา
จงอย่าได้ ลีลา............................อึดด้าน
นั่งทับศพ ประชาฯ.....................มีค่า อันใด
คืนสิทธิ์เสียง ชาวบ้าน................เลือกตั้ง ใหม่เอย ๚

121

๐ กลิ่นรถแก๊สขุ่นคลุ้ง ......... กลางถนน
นั่นแน่หรือคือชน ................ ที่กล้า
ทุบรถทิ่มตำคน .................. มือเปล่า กลุ้มรุม
วีรชน หรือคนบ้า ................. ถ่องแท้ มองเห็น

๐ อย่าอ้างตนเก่งกล้า ......... วีรชน เลยเฮย
เจ้าแค่ ตายเพื่อคน .............. หลอกเจ้า
สู้เพื่อนักโทษจน ................ ตรอก อยู่ ต่างแดน ฤๅไร
ตายดับลับโลกเข้า ............. แน่แท้ สรรเสริญ จริงฤๅ

120

๏ หยาดน้ำตา หลั่งให้.................ผู้สูญเสีย
พลีชีพ ชโลมเลีย..........................เรียกร้อง
ประชา-ธิปไตย เสีย.....................สละชีพ แลกนอ
ประวัติศาตร์ จะต้อง...................จารึกไว้ ชั่วกาล ๚

๏ วีรชน ร่วมต่อสู้.......................พร้อมใจ
ขอส่ง ความอาลัย........................สุดซึ้ง
เคารพท่าน ด้วยใจ.......................คารวะ
คืนสู่สวรรค์ เอ่ยอึ้ง......................หม่นเศร้า อาลัย ๚

119

กูเป็นนักมวย ประชาธิปไตย
กูเติบใหญ่ เช่นต้นไม้ใบหญ้า
เป็นตัวตน เป็นคน กอปรขึ้นมา
เทียมหน้าเสมอบ่ากับทุกชน

กูเป็นชาวไร่ชาวนา ประชาธิปไตย
กูเชื้อไขปลูกข้าวเลี้ยงผู้คน
ทุกยุคทุกข์ยาก, บ่จำนน
บ่ยอมทนต่อไปอยู่ใต้ตีน

กูเป็นแม่ค้า ประชาธิปไตย
น้ำใจกูมี บ่โหด heen (ห หีบ สระ อี เลยโดนแบน)
ทลายกำแพงผู้ดี แล้วป่ายปีน
ล้างถูสิ้น ชนชั้นตีนเหยียบหัว

กูเป็นกรรมกรประชาธิปไตย
กูเป็นไททั้งใจและทั้งตัว
พอกันที โฆษณาแพร่เมามัว
ลุกตื่นทั่วพร้อมกันทั้งแผ่นดิน

กูเป็นแท็กซี่ประชาธิปไตย
ฟ้าใหม่ขยายแผ่ บ่รู้สิ้น
สิทธิเสรีหน้าที่คือนกบิน
ทุกถิ่นที่ นี้พี่น้องกัน

คือกู-รากหญ้าประชาธิปไตย
ฝักใฝ่เสมอภาค หนีชนชั้น
เสมอหน้าบ่าเทียม คนคือกัน
สวรรค์-นรกนั้น กูเลือกเอง

ฯลฯ

...และใช่ไหมไทสยามทั้งมวล?
ต่างล้วนหายุติธรรมอันตรงเผง
หนึ่งสิทธิเสรี บ่อยู่ด้วยหวาดกลัวเกรง
บานเบ่งอิสราภราดร เต็มผืนดิน

(...และใช่ไหมไทสยามทั้งมวล?
ต่างล้วนหาสิทธิเสรีบานเบ่ง
ยุติธรรมนำปัดกวาดหวาดกลัวเกรง
จะเปล่งร้อง เพลงใด, นั่นปรารถนาเรา!!)

118

กลับเข้าบ้าน ดูทีวี ไม่มีสุข
ไปดับทุกข์ มาจากวัด ตัดใจได้
วันสงกรานต์ เด็กสาดน้ำ สนุกใจ
ทหารไทย สาดกระสุน สมุนมาร์ค

ใครชนะ คือศัตรู ของประเทศ
แสนทุเรศ ยิงไล่ล่า จนขาลาก
แดงเดือดดิ้น สิ้นโอกาส อาจลาจาก
ฉุดกระชาก จิตวิญญาณ รัฐบาลไทย

เมื่อมนุษย์ ถืออาวุธ สุดจะร้าย
สื่อความหมาย ความป่าเถื่อน สะเทือนไหว
แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง ของผู้ใด
ต่อนี้ไป ต้องตัวใคร ก็ตัวมัน

ตกเป็นทาส อำมาตย์ชั่ว มั่วมึนเมา
มีแต่เศร้า หมดสิ้นสิทธิ์ คิดสุขสันต์
รัฐบาลไทย ใจเผด็จการ คงเห็นกัน
โทษมหันต์ ทหารทำ วีระกรรมเวร

117

เพียงเค่ท่าน ลงจากตั่ง นั้นยากหรือ
หรือยึดถือ อำนาจ จึงผยอง
กดหัวให้ "หมอบลง "เจ้าคนพาล นอกปกครอง
อยากจะถาม เสียงไหน ให้ท่านกัน
มันก็พวก ข้าทั้งนั้น ไม่ใช่หรือ
งั้นวันนี้ ท่านลองมอง ตรึกดูไหม
ถ้าท่านสู้ ตามสายทาง ต้องได้ชัย
แล้วทำไม ท่านไม่ยอม บอกฆ่ามัน

116

สื่อเอ๋ย สื่อไทย
สื่ออะไร ? ไปได้บ้าง ช่างน่าหัว
สื่อสร้างสรรค์ ความสันติ สื่อเมามัว
สื่อคงกลัว อันตราย จากปลายปืน

เสรีภาพ ของสื่อ หรือของข้า
ชาวประชา เขารู้สึก ว่าขัดขืน
มองเห็นแล้ว ในวันนี้ มีจุดยืน
จำใจฝืน เมื่อต่างฝ่าย ออกลายมา

115

สื่อเอ๋ย สื่อไทย
รู้จักไหม จรรยาบรรณ ท่านยึดถือ
เสนอช่าว เอาใจ เพื่อใครฤา
เพื่อรัฐหรือ ประชาชน ตนต้องการ
การปิดข่าว เอาใจ เพื่อฝ่ายรัฐ
ก็เหมือนชัด จรรยาบรรณ ขั้นพื้นฐาน
เสนอข่าว สองด้าน ประจันบาน
เป็นสื่อสาร สองทาง อย่างควรเป็น
การปิดหู ปิดตา ประชาชน
สื่อมวลฃน ของไทย ทำให้เห็น
ทั้งทีวี วิทยุ ระบุเป็น
กระดอนเด็น น.ส.พลอ ก็เอาด้วย
เสนอข่าว ทางเดียว เกี่ยวประโยฃน์
กลับใส่โทษ ตรงข้าม ยามหยิบฉวย
ฝ่ายตนดี บี้ตรงข้าม ทำให้ซวย
คนไทยม้วย มืดบอด ยอดสื่อไทย....

114

ไทยเป็นไทย ใจนักสู้ ผู้แกร่งกล้า
ถ้วนทุกหน้า แดงเขียวเหลือง เมืองสยาม
จึงยิ้มสู้ ทุกเวลา สง่างาม
อย่าหมิ่นหยาม ความเป็นไทย ใจนักสู้

จงรู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย
ประชาธิปไตย ไทยเสรี ควรคงอยู่
เมื่อแดงเดือด สายเลือดไทย ไหลให้ดู
จึงได้รู้ การขู่ข่ม ระทมไทย

ทหารกล้า มาขู่เข็ญ ประชาชาติ
ลุอำนาจ ฉวยโอกาส ออกล่าไล่
วันสงกรานต์ ประเพณี ที่ยิ่งใหญ่
แปลเปลี่ยนไป เป็นสงคราม ทรามกลางกรุง

ควรรู้กาล แห่งเวลา และหน้าที่
วินัยดี สุภาพบุรุษ สุดหมายมุ่ง
เกียรติกล้าหาญ เผด็จการ มิอาจพยุง
ผู้ไทยมุง ได้เห็นแจ้ง ประจักษ์ตา

113

๐ท่านเรียกร้องประชาธิปไตยด้วยไรหรือ
ใช่ท่านคือผู้ยิ่งใหญ่กว่าใครเขา
ท่านทำลายใช้รถแก๊สขู่เข็ญเรา
ทำร้ายเอาประเทศชาติพินาศพลัน
ท่านก็ไทยเราก็ไทยใช่แตกต่าง
อย่ามาอ้างว่าท่านไทยกว่าใครนั่น
แล้วที่ทำเพื่อใครคิดไหมกัน
ที่ทำนั้นเปรียบไซร้คล้ายอันธพาล
เสียงหนึ่งร้องให้เห็นเช่นในชาติ
ความอุบาทว์เห็นแก่ตัวชั่วเหลือหลาย
อ้างแต่ตัวถูกทำร้ายให้กลับกลาย
ทีทำร้ายใครเขาไม่เอามาเจรจา

112

คนไทยหนอ ดูไปช่าง สลด
อยากจะปลด แอกบ้าง ได้ไหมหนอ
แค่อยากได้ ความเป็นไทย มาครอบครอง
เหมือนดั่งชื่อ ไทยเป็นไทย เมื่อใครมอง
เราเป็นหนึ่ง ความเป็นไทย กว่าทั้งผอง
เอกราช ยังคงอยู่ คู่กับเรา
มาบัดนี้ เรารู้ก็สายนัก เพราะต้องตั้งตัวใหม่
กับครรลอง ทหารไทย ยังเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
เพียง 1 เสียง เรียกร้อง ท่านไม่เห็น
นั่นเจ้าเส้้น ทหารไทย อีกแล้วหรือ
ปืนที่ถือ ยิงใส่ไทย ให้โลกดู
ข้าจะสู้ เพื่อ ประชา ธิป ไตย ของคนไทย

111

เมื่อฟ้าหม่น คนมัวหมอง ครองอำนาจ
ร่วมอำมาตย์ ลุอำนาจ ทำบาทใหญ่
ความรุนแรง ทำร้าย ทำลายไทย
ประชาธิปไตย ต้องป่นปี้ ด้วยเลห์กล

เผด็จการ ผลาญผลา ประเพณี
สงกรานต์นี้ เป็นสงคราม ที่หวังผล
ฉวยโอกาส เพื่อชนะ ประชาชน
กำลังพล กำลังน้อย ด้อยศักดิ์ศรี

เพียงเพื่อหวัง ตั้งสงบ พบสันติ
ดูไปซิ คงได้เห็น เป็นสุขขี
เพราะมวลชน คนเสื้อแดง เขารู้ดี
คงไม่มี ทางลาออก บอกยุบสภา

สั่งทหาร ให้ทำการ ออกล่าไล่
พบคนไทย ใส่เสื้อแดง ให้ยิงฟ้า
สาดกระสุน แทนสาดน้ำ ตามเวลา
อนิจจา ประชาไทย ไร้วัฒนธรรม

110

แสนองอาจ ชาตินักรบ ทหารกล้า
ออกแนวหน้า ชายแดนใต้ คงได้ผล
อำนาจเถื่อน อำนาจแฝง แสดงตน
อิทธิพล อำนาจมืด อำมาตยา

การไล่ล่า ประชาชน คนเสื้อแดง
อยากรู้แจ้ง เหตุไฉน ใครสั่งมา
เหมือนจะทำ รัฐประหาร เห็นตำตา
ขู่ยิงฟ้า ชาวประชา มิชื่นชม

109

แสนองอาจ ชาตินักรบ ทหารกล้า
ออกแนวหน้า ชายแดนใต้ คงได้ผล
อำนาจเถื่อน อำนาจแฝง แสดงตน
อิทธิพล อำนาจมืด อำมาตยา

การไล่ล่า ประชาชน คนเสื้อแดง
อยากรู้แจ้ง เหตุไฉน ใครสั่งมา
เหมือนจะทำ รัฐประหาร เห็นตำตา
ขู่ยิงฟ้า ชาวประชา มิชื่นชม

108

ขออภัย ผมไม่ยอม มีคอมเมนท์

กลัวว่าเป็น การเยาะเย้ย เอ่ยถากถาง

ขอขอบคุณ ชาวเสื้อแดง ปล่อยละวาง

มาร่วมสร้าง ความรัก สามัคคี

เราคนไทย เมื่อร่วมใจ ไม่เคยแพ้

มันสุดแย่ มาแก่งแย่ง ให้แบ่งสี

เริ่มนับหนึ่ง กันใหม่ ในวันนี้

มาจับมือ สามัคคี สร้างชาติไทย.

107

เราเสื้อแดง ใจไม่ดำ อำมหิต
เรียกร้องสิทธิ์ ความเป็นธรรม ผู้นำใหม่
การปกครอง ในระบอบ ประชาธิปไตย
ต้องทำใจ รอโอกาส ชาติโปร่งใส

จะจับมือ สามัคคี ใครก็คิด
แต่ถูกปิด การปองดอง กฏหมายใหม่
พรบ. ร่างให้รับ กลับทิ้งไป
นิติธรรม นิติไทย ไม่เที่ยงตรง

ด้วยรู้แพ้ รู้ชนะ จะรอก่อน
เชื่อแน่นอน วิริยะ สมประสงค์
ให้ลูกหลาน เสรีภาพ อย่างมั่นคง
ได้ดำรงค์ ในศักดิ์ศรี ความเป็นไทย

สักวันหนึ่ง ฟ้าคงงาม ยามฝนผ่าน
เผด็จการ คงจะสิ้น แผ่นดินใหม่
ความเป็นธรรม นำประชา ธิปไตย
สร้างชาติไทย ใช้กฏหมาย เล่มเดียวกัน

106

สภาป่าเหี้ยน เตียนโล่ง
ผีขโมงปั้นคำ เช็ดเม็ด
ไร้น้ำยาน้ำยำ ล้วนคำเท็จ
เช่นเป็ด บินได้ ว่ายไม่เก่ง


ข้างข้างคูคู ตู่เพื่อแดง
ตะแคงเขือง เรื่องรีบเร่ง
อวดโอ้คุยโต โม้ใส่เข่ง
เอ็งเอยเคยไหม สำนึกได้ รู้เป็น


นายใหญ่หลีกไกล นิคารากัว
ทำตัวหลบลี้ หนีลำเข็ญ
สร้างกรรมทำก่อ ชั่วหลีกเร้น
เห็นเห็นไหนใคร คุยไว้ จะนำทัพ


คนเอ่ยคนปลุกปั่น เร่งชาติ พัง
ไม่ฟังธรรมนำหน้า คณานับ
พูดเองเออเอง เก่งจัง สัปลับ
กลับคำ ยอกย้อน ร่อน ไปมา