กูเป็นนักมวย ประชาธิปไตย
กูเติบใหญ่ เช่นต้นไม้ใบหญ้า
เป็นตัวตน เป็นคน กอปรขึ้นมา
เทียมหน้าเสมอบ่ากับทุกชน
กูเป็นชาวไร่ชาวนา ประชาธิปไตย
กูเชื้อไขปลูกข้าวเลี้ยงผู้คน
ทุกยุคทุกข์ยาก, บ่จำนน
บ่ยอมทนต่อไปอยู่ใต้ตีน
กูเป็นแม่ค้า ประชาธิปไตย
น้ำใจกูมี บ่โหด heen (ห หีบ สระ อี เลยโดนแบน)
ทลายกำแพงผู้ดี แล้วป่ายปีน
ล้างถูสิ้น ชนชั้นตีนเหยียบหัว
กูเป็นกรรมกรประชาธิปไตย
กูเป็นไททั้งใจและทั้งตัว
พอกันที โฆษณาแพร่เมามัว
ลุกตื่นทั่วพร้อมกันทั้งแผ่นดิน
กูเป็นแท็กซี่ประชาธิปไตย
ฟ้าใหม่ขยายแผ่ บ่รู้สิ้น
สิทธิเสรีหน้าที่คือนกบิน
ทุกถิ่นที่ นี้พี่น้องกัน
คือกู-รากหญ้าประชาธิปไตย
ฝักใฝ่เสมอภาค หนีชนชั้น
เสมอหน้าบ่าเทียม คนคือกัน
สวรรค์-นรกนั้น กูเลือกเอง
ฯลฯ
...และใช่ไหมไทสยามทั้งมวล?
ต่างล้วนหายุติธรรมอันตรงเผง
หนึ่งสิทธิเสรี บ่อยู่ด้วยหวาดกลัวเกรง
บานเบ่งอิสราภราดร เต็มผืนดิน
(...และใช่ไหมไทสยามทั้งมวล?
ต่างล้วนหาสิทธิเสรีบานเบ่ง
ยุติธรรมนำปัดกวาดหวาดกลัวเกรง
จะเปล่งร้อง เพลงใด, นั่นปรารถนาเรา!!)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น