ฉันเป็นผู้ มีประชา ธิปไตย
ฉันยอมเป็น "ผู้ให้" ไม่ร้องขอ
ฉันใช้สิทธิ์ ของฉัน ไม่รั้งรอ
แต่ใยหนอ มาปล้นสิทธิ์ ของฉันไป
บังเอิญว่า มิได้มี แต่เพียงฉัน
คนเหล่านั้น ดันคิดเหมือน ซะส่วนใหญ่
คุณคิดว่า ต้องใช้เงิน สักเท่าไหร่
คิดซื้อใจ ส่งคน ไปชนปืน
เราเยือกเย็น อย่างสงบ ดั่งสายน้ำ
นั่งชอกช้ำ อยู่ในกรอบ ไม่ขัดขืน
ครั้งที่หนึ่ง สอง สาม ทนกล้ำกลืน
ด้วยเขายืน คอแข็ง แสร้ง ด้าน ทน
มองเราอย่าง ชนชั้นสอง ของประเทศ
ไม่มีสิทธิ์ ปฏิเสธ ความฉ้อฉล
ให้ข่าวเท็จ บิดเบือน เฉือนมวลชน
คนแสนคน เขาเห็น เป็นหลักพัน
นี่แปลว่า ไม่เห็นหัว กันใช่ไหม
เอาประชา ธิปไตย ไปจากฉัน
เล่นการเมือง เสื่อมไร้ จรรยาบรรณ
แถมมีเส้น มีป๋าดัน น่าหมั่นไส้
เราเลยต้อง กู่ร้อง ให้ก้องหล้า
คุณเจ้าขา โปรดเถิด อย่าสงสัย
ถ้าผิดพลาด รุนแรง โปรดอภัย
คนส่วนใหญ่ เขาระเบิด จนเปิดเปิง
ถ้าจะช่วย ช่วยบอก ให้เขารู้
หน้าด้านอยู่ ต่อไป คงได้เรื่อง
คุณเดือดร้อน ตามประสา คนในเมือง
เราคนเหมือง คนบ้านป่า รากหญ้าไทย
เราจึงต้อง มาสู้ ใช่..กู้ชาติ
มิบังอาจ อ้างคำ ม๊อบเส้นใหญ่
ขอให้คุณ คนเมือง โปรดเข้าใจ
เราไม่ใช่ "ทาส"ของไพร่ ไม่เป็นธรรม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น