ตามองดาว เท้าติดดิน ย่อมเห็นฟ้า
ยามเวลา ฟ้ามืดมิด มิผ่องใส
จันทร์ก็แรม มิส่องหล้า ฟ้าปิดไป
ด้วยห่างไกล จากฟากฟ้า ก้มหน้าลง
มองดูเท้า ที่ติดดิน เดินเหยียบย่าง
ระหว่างทาง หลีกหลบภัย ใจประสงค์
ความเป็นธรรม และเป็นไทย ได้ดำรงค์
อย่างมั่นคง ในดงแดน แผ่นดินเกิด
ด้วยอำนาจ แห่งพุทธธรรม นำพุทธคุณ
คงมีบุญ เคยนำพา ให้ล้ำเลิศ
วิบากกรรม ทำให้ต้อง หนีเตลิด
เมื่อฟ้าเปิด ประเสริฐยิ่ง เห็นสัจธรรม
เสียงวิงวอน ให้ฟ้าเห็น เป็นพุทธบุตร
ความบริสุทธิ์ ฟ้าประทาน การอุปถัมภ์
ให้พ้นทุกข์ ได้ครองสุข ที่เคยนำ
ดินชุ่มฉ่ำ สุดสดชื่น ยืนอยู่คง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น