"แปลกไหม ... ฉันได้ยิน
คนเพียงดิน ... แหงนมองฟ้า
คุณคง ... แค่ประหม่า !?!
จึงก้มหน้า ... ลงมองดิน
ดินสวย ... ลำธารใส
มวลดอกไม้ .... ส่งกรุ่นกลิ่น
ผีเสื้อ ... ยังโบยบิน
น้ำฉ่ำดิน ... หินกองกล้า
หนักแน่น ดั่งขุนเขา
เปรียบใจเรา แกร่งดั่งผา
ไอดิน ... กลิ่นจรุงมา
ยามฝนส่า ... ต้นหญ้าไหว
มองธรรมชาติ ที่รายล้อม
ไม่จอมปลอม จับต้องได้
เพียงทำใจ ให้ผ่อนคลาย
บนผืนทราย นิ่มชวนนอน
ปูเสื่อ หงายหลังราบ
แนวระนาบมองฟ้าฟ้อน
งดงามยามแดดอ่อน
ปูเสื่อนอน หนุนหมอนเอย"
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น