จากหน่วยหนึ่ง ถึงหมื่น ยืนถึงล้าน
เสียงประสาน ผ่านฟ้า มิหนาหู
คนต้อยต่ำ ดำดิน แค่ดิ้นสู้
ด้วยเขารู้ สิทธิ์ซึ่ง พึงเรียกร้อง
มิมีเสียง ไขขาน ประสานตอบ
นั่งล้อมกรอบ รอบเผ่า เย้าพวกพ้อง
หลังพิงฝา ดาหน้า ท้าประลอง
ประสาชน ชั้นสอง ที่หมองใจ
ถูกกล่าวหา “ทำเพื่อเขา” แบบเหมาเข่ง
จ้างกระเตง เหนืออิสาน กลางจรดใต้
หัวละร้อย หัวละพัน นั่นปะไร....!!
คนนับแสน ถูกหลอกใช้ ..โธ่ ... ไอ้บ่าง...
ตัวทำผิด มองเห็น แค่เส้นผม
ฝ่าโคลนตม เปิดใบบัว ...ชั่ว ... –ศ-พ-ช้-า-ง-
ตีหน้าเศร้า เล่าเท็จ สะเด็ดอ้าง
กลิ่นสาปสาง เหม็นเน่า คละเคล่าฟุ้ง ...
อย่าดูถูก ใจมหา ประชาราษฎร์
อย่าบังอาจ ราดไฟ ให้พวยพุ่ง
อย่าริอาจ สาดน้ำ หวังพยุง
เพียงน้ำปรุง หมายมุ่ง จะดับไฟ
อย่าคิดเอง เออเอง บรรเลงเล่ห์
เอียงกะเท่ ถือสาก ให้ลากไส้
“สามัคคี” ก่อนสะบั้น จนบรรลัย
หายหัวกัน ไปไหน ใช่เพิ่งเกิด!!
เมื่ออีกฝ่าย ทวงหา... กลับดาหน้า
รุมกล่าวหา ...ทำลายชาติ... อย่าละเมิด
ป้องเบื้องหลัง "คนป่วนชาติ" ว่าประเสริฐ
ปรามประชา เพียง “หุ่นเชิด “ พอเถิดท่าน
ขอพิสูจน์ ใจมหา ประชาราษฎร์
ผู้ไร้สิทธิ์ ถูกปิดตา ในสารขัณฑ์
ผู้ไร้เสียง แผดก้อง ฟ้องรำพัน
ไร้แม้เงา เมื่อตะวัน สาดแสงผ่าน
ยืนใต้ฟ้า ในมุมมืด เดินยืดหน้า
หลังพิงฝา ฝ่าเปลวแดด แม้แผดกร้าน
ธรณี นี่นี้ ... เป็นพยาน
เราต้องการ... แสงเงา... ที่เท่าเทียม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น