การใด “ยาก” หาก “งาบ” มา แบบ “มักง่าย“
ยามเสีย “หาย” กลายลืม “ยาก” ฝาก..กังฉิน
เปรียบฝูง “เป็ด” คิดลึก จะฝึกบิน
คงมิอาจ โผผิน บินดั่ง “นก”
ปาก ระ “พร่ำ” ตำ บอน ชอนให้ “รั่ว”
ย่อมเกรง “กลัว” มั่ว “อุด” ปาก สกปรก
เปรียบฝูง “เป็ด” ท้าว อ้าง ง้าง...จิก..ชก
น่วม ช้ำ ฟก เพราะ ชก ไล่ ใส่ “ไก่ชน”
การตีรวน สวน กลับ ดับกระแส
แย่กว่าแย่ แปร กลับ ดับเหตุผล
เปรียบฝูง “เป็ด” คิดว่าย ทวนสายชล
ว่ายเวียนวน เข้าตาจน หมายข่ม “ปลา”
การหลงลึก ยึกยัก แล้วทักทึก
เดินยักยึก ฉุยฉาย ไม่อาย “หมา”
เปรียบฝูง “เป็ด” ยกตน ข่มฝูง “กา”
ข้านั้นหนา คือ “หงส์” จงจดจำ
ฝูง “เป็ด” เอ๋ย ใครยกยอ ปอปั้นเจ้า
คิดหลายเส้า เจ้า บ่... ยั่น ปั้น ซ้ำ ซ้ำ
ต่อให้ “เป็ด” กลายเป็น “หงส์” ได้สมคำ
สัตว์-คือ-สัตว์ วันยังค่ำ ต้องย้ำเตือน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น