ฝนสั่งฟ้า ว่า "วิกฤต" ธรรมชาติ
"วิกฤต คือ โอกาส" ต้อง "คราดไถ"
ชาวนา "ฟ้าสั่งฝน" มาคราใด
เตรียม "แอก" ไว้ เตรียม "ไถคราด ควัวกะวาย"
เกิด "วิกฤต" ผิดพลาด "ฟ้าขาดฝน"
รอ "โอกาส" ขาดคน หาน้ำให้
พระแม่ฟ้า พระพ่อหลวง หลั่งน้ำใจ
ชโลมหล้า ชาวนาไทย ไม่อับจน
ฝนสั่งฟ้า "ประชาไทย" ไยบ่นว่า
ฝนสั่งฟ้า "เทวดา" ถูกด่าบ่น
ฝนสั่งฟ้า "ชาวนา" ต้องการฝน
ฝนสั่งฟ้า "ประชาชน" บ่นอะไร
สร้างบ้านเรือน "ในที่ลุ่ม" กลุ้มทุกคน
ขับรถยนต์ "ถนนลื่น" รีบไปไหน
เมืองอู่ข้าว "อู่น้ำ" ทำนาไป
เมืองอุตสาหกรรม "ทำนาใด" ไปที่ดอน
เพราะไม่คิด "มิตรไข้" ต้องตายหมด
เพราะรันทด "ลดทัณฑ์" ไม่ผันผ่อน
เพราะโอกาส "อาจโก้" โอ้ ครูสอน
เพราะครูย้อน "ค้อน you" รู้พอฤๅ
รอฟ้าฝน "คนโง่ รอโอกาส"
รอไม่ทน "คนฉลาด สร้างโอกาส" หรือ
สร้าง "วิกฤต" เพื่อ "โอกาส" ฉลาดฮือ
"ฝนสั่งฟ้า" ว่านี่คือ "พอ-ไม่พอ"
"ชาวนา" ฟ้าสั่งฝน คน "รอ" ฝน
"คนรวย" ไม่สน คน"พอ" หรือไม่หนอ
"คนทำนา บนหลังคน" รึทนรอ
หมดโอกาส ก็ "สร้างวิกฤต" กันวุ่นวาย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น