ขอบ“ขัณฑแคว้น” แดน ”สันติสุข” ทุก ”สารทิศ”
จิต ”นิรมิต” แด่ “มาตุภูมิ” ภูมิ.. “ชาติทหาร”
เหนือ “ปฐพี” ศรี “วิญญภาพ” ปราบ “อริ-มาร”
ปก ”ประชาชาญ” สาน “ไผท-ทอง” ป้อง “อธิปไตย”
เทิด ”องค์ราชันย์ ท่าน ”คือจอมทัพ” สดับ ”คำพ่อสอน”
หนุน”หัวบนหมอน” พร “พ่ออุ้มสม” ผ้าห่ม “ที่พ่อให้”
แสง”พลันบรรเจิด” เปิด”ความแกล้วกล้า” ท้า ”ที่หัวใจ”
ควร ”เหนือสิ่งใด” ถวาย ”ชีพ-รับใช้” เป็น “ราชพลี”
เร่ง “ทุกฝีก้าว” เข้า “ประจำการ” สู่ ”ฐานที่ตั้ง”
หน้า ”เฝ้าระวัง” หลัง ”เฝ้าระไว” ไหล่ ”เคล็ดได้ที่”
มอม ”สกปรก” ดม ”กลิ่นเต่ากัน” หมักหมม "ทุกวันวี่”
แรก ”ไม่ชินดี” เสียดสี ”ว่าบัดซบ !!” เพื่อนตบ - “กะโหลกให้”
นอน“กลางทรายฟุ้ง” ยุง “รุมกันกัด” ผลัด “เวรกันเฝ้า”
เหนื่อย “พอทำเนา” เหงา “พอทำใจ” ไกล “พอทนไหว”
เพื่อน “จะถึงฆาต” บาด “หทัยป่น” ด้น “แทบขาดใจ”
ซับ“เลือดนองไหล” ใจ “แทบจะขาด” เด็ดขาด “นะเพื่อนเรา”
เช้า - “เร่งปีนป่าย” สาย- “ลาดตระเวน” เย็น - “ ไม่หยุดหย่อน”
มี “ลางสังหรณ์” ซ้อน “เสียงปืนแตก” แยก “ ระวังเหล่า”
ป่วย “ไม่สบาย” หนัก “เพราะไข้ป่า” ยา “ไม่บรรเทา”
ฝืน “ตะลุยเข้า” เร้า “เร่งข่มขู่” สู้ “ทุกศาตรา”
เจ็บ “พอทุรน” ทน “พอทุราย” หน่าย “จงลืมคิด”
มี “ภารกิจ” จิต “ต้องหนักแน่น” แกร่ง “ กว่าภูผา”
นอน“กันกลางดิน” กิน “กันกลางทราย” อาจตาย “กลางพนา”
ท่าน “คือผู้กล้า” เหนือชั้น “ศักดินา” บุรุษชาติ ”อาชาไนย”
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น