เมืองระคน ปนหลาก มากปัญหา
ค่าเงินตรา ลดหาย ไปกว่าเก่า
เงินหยิบมือ น้อยนิด ก็คิดเอา
อย่างไรเล่า เฝ้าจะเติม เพิ่มราคา
ทุกวันต้อง แข่งขัน กันไม่หยุด
ใครสะดุด พร้อมข้ามไป ไม่รอช้า
บ้างหยิบฉวย รวยร่ำ บนน้ำตา
ของประชา ตาดำดำ ที่ทำกิน
หากเหนื่อยนัก พักผ่อน ก่อนจะสาย
แอบอิงกาย ในร่มเงา เจ้าของถิ่น
เสริมกำลัง ใจให้แกร่ง เพื่อแรงบิน
ก่อนจะสิ้น ใจไป ต้องได้ดี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น