ไม่ยุบสภา เพระไม่กล้า สู้เลือกตั้ง
จึงต้องนั่ง กอดเก้าอี้ ที่ใฝ่ฝัน
ตายเป็นตาย เจ้งเป็นเจ้ง ยังผูกพัน
เป็นคำขวัญ ต่อสู้มา กับมิตรมาร
อำมาตยา ก็ค้ำคูณ หนุนเนืองอยู่
จึงไม่รู้ ร้อนหนาวเย็น ทำอาจหาญ
กว่าจะได้ นั่งเก้าอี้ ที่โปรดปราน
เป็นรัฐบาล ทหารควบ อวบอุ่นใจ
จึงบอดบื้อ ดื้อตาใส ไปตามกรรม
มิชอบธรรม ก็จะอยู่ สู้ถูไถ
ไม่ฟังเสียง ของประชา คงบรรลัย
อยู่ต่อไป ก็จะต้อง นองน้ำตา
ไม่ละอาย ใจบางเลย หรือไรหนอ
กรรมที่ก่อ การกบฏ กาลก่อนหนา
ร่วมพันธมิตร คิดเป็นใหญ่ กับอมาตยา
ลากยาวมา จนบ้านเมือง สิ้นคุณธรรม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น