๏ รอ...ว่าปิ่น-winป๋า มาวันใหน
รอ...ว่าใจ ไว้จะ ชนะอยู่
รอ...ว่าสิ้น-winซะ จะได้รู้
รอ...ว่าปู่ - วู๊ป้า ถึงคราเกม ๚
๏ วัน...ที่ป๋า ถ้าปี่ ที่ป๋าเป่า
วัน...ที่เขา เฒ่าขี่ ต้องปี้ป่น
วัน...ที่คน ทนขี่ ต้องเสียคน
วัน...ที่พ้น ทนพี่ มีหมดนา..! ๚
๏ สิ้น...เสียที ที่เสีย พวกเลียฟ้า
สิ้น...เสียลา ส่าห์เลีย เสียมานาน
สิ้น...เสียเถิด เถิดเสีย คงถึงกาล
สิ้น...เสียมาร สงสารเมีย ไม่เคยมี ๚
๏ อมาตยา...หมดสิ้น สิ้นทุกข์โศก
อมาตยา...หมดโลก โลกสดใส
อมาตยา...หมดไป ไปเมื่อใด
อมาตยา...หมดเรา เราโชคดี ๚ะ–
๏ เดินมาไกล อยู่แล้ว..............เชียวนา
ไม่นึก ทหารจะมา.................ปฏิวัติได้
กลับหัวทิ่ม ยากหา.................ทางรุ่ง อีกครา
สำนึกบ้างรือไม่ ใช้.................สติบ้าง เถิดทหาร
๏ เมื่ออำมาตย์ ครองเมือง หนุนเหลืองใหญ่
บ้านเมืองไร้ กติกา น่าเศร้านัก
ยุติธรรม เอนเอียง เห็นประจักษ์
ประชาธิปไตย ถูกลัก จากปวงชน
๏ ต้องทำใจ ปล่อยให้..............เวลา
พิสูจณ์ เรื่องผ่านมา.................กระจ่างแจ้ง
ถูกด่าว่า ชินชา.......................ปล่อยผ่าน
ไม่ใส่ใจ พวกแร้ง....................ปากไร้ เหตุผล
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น