ทางสายเก่าเราเห็นเป็นสีรุ้ง
เคยหมายมุ่งปีนป่ายตะกายฝัน
จะเดินทางข้ามขอบฟ้าหาตะวัน
ผ่านหมู่เมฆร้อยพันที่กั้นกลาง
จินตนาบรรเจิดเลิศเพริศแพร้ว
ทางสายรุ้งบันไดแก้วยามก้าวย่าง
นางอัปสรโปรยดอกไม้มาลัยวาง
สุขสรรสร้างในใจให้รื่นรมย์
แต่ความจริงเพียงแสงที่ลวงตา
ทางสายรุ้งทาบขอบฟ้าเขียวแดงส้ม
ครามน้ำเงินม่วงเหลืองโค้งมนกลม
ฉับพลันลมหอบหายสลายไป
เหลือเพียงแต่ทุ่งสายร้างอยู่ข้างบ้าน
เหลืองดอกคูณแดงดอกจานบานไสว
ทางสายรุ้งเป็นนิทานสำราญใจ
เห่แกว่งไกวเด็กน้อยที่งอแง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น