ความอยากมี อยากได้ มิสิ้นสุด
พายื้อยุด ฉุดกระชาก ด้วยขลาดเขลา
ของคนอื่น ล้วนอยากได้ เป็นของเรา
แม้นบุญน้อยไม่อายเขาอยากลองดี
ส่วนผู้มียศถาบรรดาศักดิ์
ต่างแบ่งพรรค แบ่งฝ่ายเป็นหลายสี
เหลิงอำนาจมักใหญ่ใฝ่บารมี
สุมอัคคีเร่งเผาผลาญดวงหทัย
ทั้งเบียดเบียน สรรหา สารพัด
บ้างปากกัด ตีนถีบ กระเสือก กษัย
บ้างซ่องสุมแต่ช่องทางความ JANRAI
มีความ “คลั่ง” ต่างกันไป ไม่ระวัง
ปาก “ปกป้อง” เพราะ”ห่วง” เพราะ “จงรัก”
แต่กระทำปฏิปักษ์ชักโอหัง
ก่อทุกเข็ญเวรไว้ให้ติดตรัง
บริวารต้องมานั่งแบกใช้เวร....
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น