ฟ้าหลังฝน คนหลังม่าน ระคนทุกข์
เข้ากลึยุค ภัยพิบัติ ร้ายกระหน่ำ
ม่านเมฆหมอก ปกคลุม มืดเงาดำ
กระแทกใจ กระทืบซ้ำ .. ช้ำชอกทรวง
คราแหลมทอง หมองมัว ด้วยเพทพิษ
แสนดวงจิต ล้านระทม ต้องกรรมบ่วง
แตกความคิด แตกฝักฝ่าย ระทมดวง
แผ่นดินหวง ระอุร้อน .. ไทยทำไทย ?
โลภ ลาภ ยศ มัวหลง .. กิเลศครอบ
ให้เห็นผิด เป็นชอบ .. ชาติหม่นไห้
ชักนำไทย แตกฟักฝ่าย .. จะเหลือใด
ก้นบึ้งลึก ของหัวใจ .. มืดดำครอง
เหนือแผ่นดิน .. พระสยาม เทวาธิราช
ปกคุ้มชาติ คุ้มแผ่นดิน สิ้นมัวหมอง
เอกกษัตริย์ แผ่บารมี เหนือแดนทอง
ประชาราษฎร์ ร่วมแซร่ซร้อง เทอดราชัน
เหนือแผ่นดิน หลากศาสนา ชี้สงบ
ให้ผู้คน ได้พบ สานสุขสันติ์
หลักคำสอน องค์ศาสดา ล้ำค่าครัน
สมานฉันท์ ป้องสังคม .. ธรรมสำแดง
อรุณรุ่ง เบิกฟ้า ฟ้าวันใหม่
แผ่นดินไทย สว่าง เรืองรุ่งแสง
อสูรร้าย อ่อนล้า สิ้นฤทธิ์แรง
อำมหิตแฝง ค่อยคลี่คลาย .. แพ้ทางธรรม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น