“คุณ” เป็นผู้ให้ ... เพราะ “อภัย” นั้นทำยาก
“คุณ” ทนลำบาก ... บนซากปรัก ความรุนแรง
“คุณ” ตกเป็นเหยื่อ ... เขาเยื้อยุด เหมือนฉุดแกล้ง
“คุณ” ช่างแข็งแรง ... และหนักแน่น ดั่งหินผา
“คุณ” ช่างใจดี ... เหลือเกินที่ มองช้า ช้า
“คุณ” ข่างเมตตา ... ไม่ถือสา คนบ้าบิ่น
“คุณ” ช่างสุภาพ ... ไม่หยาบคาย รู้จบสิ้น
“คุณ” ดั่งเพลงพิณ ... ที่ยินแล้ว ชุ่มฉ่ำใจ ...
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น