มีเรื่องใดน่าโกรธอย่าโทษใคร
โทษที่ใจเราผิดไม่คิดยั้ง
พยาบาทโกรธแค้นและชิงชัง
ในใจสั่งสมไฟไร้ปัญญา
ไม่พึงใจพอใจใครก็มี
ความไม่ดีต่างย่อมรู้คู่กันหนา
โลภ โกรธ หลง มีกิเลสธรรมดา
แต่อย่าให้..เดินหน้า..นำพาไป
อภัยได้..อภัย..ให้เขานะ
เลิกลดละฝึกให้เป็นนิสัย
อย่าเอาโกรธนำหน้าจะมีภัย
จองเวรไปไม่มีสุขทุกข์ใจฟรี..
เราก็้ร้อนเขาก็ร้อนทั้งสองฝ่าย
โมโหร้ายเหมือนไฟลามไล่ที่
ถอยก่อนได้ยอมก่อนเถอะคนดี
ใจเย็นมีค่อยกลับปรับเข้าใจ
เพราะหนึ่งครั้ง..ที่เรา..ให้อภัย
คือปลดไฟ..หนึ่งกอง..ออกไปได้..
ไฟโกรธเกลียดเผาผลาญสุมทรวงใจ
ฉ่ำเย็นได้ด้วยกระแสเมตตาธรรม..
ใจที่เคยร้อนรุ่มกระวนกระวาย
ดับสลายคลายเป็นน้ำเย็นฉ่ำ
ดวงใจที่มืดมิดสนิทดำ
ไม่ได้นำสุขก่อต่อตนเลย..
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น